Mirjam Oldenhave
Rampenkamp
Het kamp heet Kamp voor Kanjers. Wat een stomme naam, vindt Joosje, er zitten allemaal kneuzen: Annabel, die ook verlegen is. Willy die weet dat hij niet grappig is, maar niet kan laten om steeds 'leuke' dingen te zeggen. Kaat die automatisch overal nee op zegt, ook al wil ze het heel graag. En Stevie die zich verstopt onder een capuchon, maar die wel vriendschap sluit met de hond. Joosje en Annabel zijn juist bang voor de hond.
Onder leiding van Vera moeten de kinderen eerst hun doelen opschrijven, en daarna gaan ze aan allerlei activiteiten werken. Ze beginnen met een klimmuur. Joosje komt niet hoog, ze heeft vreselijk last van hoogtevrees. Als tijdens het eten Kaat op iedereen zit te vitten, krijgt ze van Stevie een klap op haar neus. Daarna rent Stevie weg en laat zich niet meer zien. Waar zou hij zijn? Ze moeten hem terugvinden, het is koud buiten en hij is zonder jas weggerend.
Dan blijken de verlegen Joosje en Annabel in staat hun angsten te overwinnen...
De afloop van het verhaal is voorspelbaar, maar je weet natuurlijk niet op welke manier het zal gaan. Niet direct een pageturner, maar spannend genoeg om je niet te storen aan de wijze les die het boek je geeft.
Leuk vind ik de rol van de ouders: Haar moeder wordt beschreven als een dominante en kordate vrouw, daar kan je niet tegen op boksen. Haar vader daarentegen is net als Joosje: verlegen, bang voor honden, hij laat zich domineren en is zelfs te zwak om Joosje te helpen. Hun beider verrassing als ze Joosje weer ophalen vormt de wijze les voor hen, dat vind ik leuk gedaan.
ISBN 9025850316 | Hardcover | 128 pagina's | Uitgeverij Leopold | augustus 2006
Verschenen in de serie 'rugzakavontuur' | Leeftijd: 9+
© Marjo, augustus 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
