Linda van Mieghem

Toon alleen recensies op Leestafel van Linda van Mieghem in de categorie:

Linda van Mieghem op internet:

Het karavaantje van alleen
Linda van Mieghem

Twintig jaar geleden vond Hannes op een eiland in het midden van de Grote Oceaan een heel groot oranje ei met blauwe en groene stippen. Hannes stopte het ei onder zijn trui en zeilde snel naar huis. Eenmaal thuis kwam na drie dagen een vogel uit het ei gekropen. Zijn lijf had prachtige oranje veren, zijn snavel en poten waren helderblauw, zijn staart bestond uit rode en groene veren en zijn kop leek op een sok! En dat werd zijn naam. Na twee maanden was Sok al groter dan Hannes. Gelukkig stopte Sok toen met groeien.

Nu is Hannes een oude man en hij vindt het tijd dat Sok op eigen poten komt te staan. Dus vertrekt Sok met zijn koffertje en ziet even later een wegwijzer. Vieze plas staat erop.

Op een stoep voor een leeg huis zit Bo. Zij woonde vroeger in dat huis. Het was een weeshuis maar het geld was op. Alle kinderen werden toen geadopteerd maar dat wilde Bo niet. Ze had geen zin in een verse broer of zus, veel te veel gedoe vond ze dat. Maar daar zit dan, helemaal alleen met haar koffertje met spulletjes. Wat nu? Ze vertrekt en ziet even later een wegwijzer. Vieze plas staat erop.
En zo ontmoeten Sok en Bo elkaar. 'Alle twee alleen maar nu zijn we samen toch met z'n tweeën.' zegt Bo optimistisch.

Het wordt het begin van een leerzaam avontuur. Ze ontmoeten Rana, de mopperende driftkikker, die met hun mee wil, hij heeft die vieze plas nu wel gezien. Hij is er helemaal klaar mee.

Ik zeur en ik mekker:
de vliegen zijn niet lekker!
Ik klaag en ik knies:
de plas is te vies!

En zeuren doet Rana heel veel, tot grote ergernis van Sok. Met Bo alleen was het veel leuker. Maar even later ontmoeten ze Willemien een zwarte muis met een hoofd vol muizenissen. Ze woont heel alleen in een gesloten boekwinkel, ze mocht niet mee met alle grijze muizen. Het is Willemien die weet wat voor vogel Sok is en waar hij vandaan komt, dat heeft ze gelezen! Vanaf die tijd wil Sok naar het eiland in de Grote Oceaan, dus moet hij naar een haven aan zee. Willemien en Bo gaan met hem mee. Rana blijft in de stille vijver van de tuin van de boekwinkel. Hij vindt het fijn in zijn eentje.

En zo gaat het verhaal door. Sok en Bo ontmoeten allerlei dieren die als metafoor voor het leven dienen. Het ene dier loopt een klein stukje mee en kiest later zijn eigen weg. Het andere dier blijft bij Sok en Bo tot het eind aan toe.
Het ene dier is uit zijn land weggeroofd van zijn moeder en wil terug naar zijn roots het andere dier, zoals de oude schildpad Zep, zoekt een rustig plekje om te sterven. Mirabelle de zeezieke zeemeeuw is verstoten en zoekt een plek aan land maar durft niet.
Marcel de egel wil naar Australië waar zijn soortgenoten wonen. En zo zijn er allemaal dieren die de stap zijn aangaan om verandering in hun leven aan te brengen of hun droom te volgen. Allemaal zijn ze alleen en allemaal zijn ze in actie gekomen ondanks dat het best eng was om iets nieuws te beginnen, ondanks dat ze angstig waren voor wat ze niet kenden.

De tekst is prettig leesbaar en over de dieren wordt op een speelse manier veel over hun leefgebied en eigenschappen verteld. Het verhaal is voorzien van kleine, fijne taalgrapjes zoals het stinkdier dat de naam Odeurtje krijgt en de betekenis van 'grijze muizen zijn' komt ook mooi naar voren. Of kinderen dit zullen opmerken is nog de vraag maar persoonlijk vond ik de kleine humoristische woordspelingen erg leuk.
Na elk hoofdstuk is een klein versje te lezen die de situatie weergeeft.

Al met al is het een prachtig, fantasierijk, liefdevol, humoristisch verhaal over moed en vriendschap, afscheid nemen en opnieuw beginnen met een mooie, ontroerende finale.

'Sok? Waar ben je?'
'Hier, Bo, HIER!'

Lees de reacties op het forum en/of reageer: