Han van der Vegt

Toon alleen recensies op Leestafel van Han van der Vegt in de categorie:

Han van der Vegt op internet:

Het rode ei
Tekst: Han van der Vegt
Illustraties: Loes Riphagen

De drie zusjes Lot, Sam en Zus komen zomaar ineens zonder ouders en zonder huis te staan. Ze hebben helemaal niets meer en dat komt doordat de gemeente een stomme fout heeft gemaakt; het huis van de buurman had afgebroken moeten worden! Nu is dat ook een omstreden besluit, maar daar maken de zusjes zich niet druk over. Ze maken zich nergens echt druk over, en als de burgemeester hen een nieuw huis aanbiedt, trekken ze daar in. Het is een vreemd huis, dat rode ei, maar Sam en haar zusjes, doen niet moeilijk. Het leven gaat gewoon door.

Hun vreemde huis heeft vreemde snufjes die natuurlijk onderzocht moeten worden. En al snel ontdekken de slimmeriken dat hun ei een ruimtevaartuig is en met hulp van de uitvinder, die Sam en Zus in de gevangenis bezoeken, komen ze er achter hoe ze het moeten besturen. Natuurlijk gaan ze dan ook op reis.

Het is wel duidelijk dat dit een fantasievol verhaal is: het begint met een klein rood ei, waar de burgemeester zo van schrikt dat hij die opdracht geeft om een huis af te breken, en eindigt met ruimtewezens die een eigen taal hebben, natuurlijk eentje die de kinderen kunnen begrijpen.

Sam is de verteller van het verhaal, ze is ook de verstandigste en de minst fantasierijke van de drie. Beetje saai dus. Lot en Zus gaan tapdansen in de stad om geld te verdienen, maar Sam kan niets leuks bedenken. Maar zij is dan weer degene die op het idee komt de uitvinder te bezoeken in de gevangenis waar hij inmiddels zit.

Meer diepgang moet je niet verwachten, er wordt bijvoorbeeld nauwelijks een woord gewijd aan de zo plotseling overleden ouders! Een stel slimme kinderen en een domme burgemeester vormen de kern van een aardig verhaal, dat je meteen vergeet als je het boek weglegt. Het maakt niet nieuwsgierig naar meer, ook al hint de schrijver naar eventuele vervolgavonturen.
Het is duidelijk en in begrijpelijke taal geschreven. De tekeningen zijn leuk maar dat kun je Loes Riphagen dan ook wel toevertrouwen!