Gilles Bachelet
Mevrouw wit Konijn
Moeder Konijn daarentegen staat statig en mooi gekleed te stralen. Haar evenbeeld, de oudste dochter, staat zich te ergeren aan haar broertjes die heibel schoppen, naast wie nog een dochter en het jongste broertje.
De volgende bladzijde biedt een kleurrijke foto van een huishouden zoals Jan Steen dat zo mooi kon afbeelden. Wat op de eerste foto al opviel: het is een stereotiep huishouden: de meisjes zijn bezig met meisjesdingen: poppen en mode, terwijl de jongens om hen heen vechtend de boel op zijn kop zetten. Door het raam zie je vader Konijn hollen, met zijn horloge in de hand...
De afbeeldingen zeggen alles, maar toch is er tekst: moeder Konijn schrijft ondanks haar drukke huishouden een dagboek. In een prachtig cursief lettertype (het is duidelijk een voorlees- en kijkboek!) vertelt ze over de dingen die haar bezig houden: haar oudste dochter die model wil worden en niet te verleiden valt door zelfs maar één van die honderd verschillende wortelgerechten. Ontzettend leuk: die staan allemaal afgebeeld in het boek: die wortelsuikerspin, of de Oosterse wortelbladballetjes lijken me wel lekker!
De middelste dochter doet haar intrede in school en vindt dat supereng, de jongens zijn gewoon jongens, vol kattenkwaad, en
‘mijn aanbiddelijke jongste, Emily, lijkt in alles op haar vader: ze krijst de godganselijke dag.’
Moeder Konijn vertelt wat over een doorzichtige ‘Cheshire’-kat en begint te vertellen over de nieuwste gast. En dan pas valt het kwartje: dit is niet zomaar een konijnenverhaal! Nee, dit is het verhaal over het konijn uit Alice in Wonderland, het konijn dat de aanleiding was tot de ongelooflijke avonturen van het meisje Alice!
Moeder Konijn zegt over haar:
‘Over het algemeen lijkt ze me welopgevoed, hoewel ze de jammerlijke neiging heeft om bij het minste of geringste van lengte te veranderen.’
Vader Konijn is het konijn van Alice: altijd haast, altijd rennen. Een man zoals veel mannen zijn: de carrière gaat voor alles, thuis draait het immers allemaal wel. Dat zijn vrouw ook dromen heeft en minstens eens wat aandacht van hem wil, komt niet in zijn hoofd op.
Dat is het verhaal, en dat is heel leuk: het lijkt net als ‘Alice in Wonderland’ een moralistisch verhaal: het bekritiseert, het leert een lesje, maar doet dat met een grote kwinkslag.
Het is namelijk vooral een prachtig kijkboek: je komt ogen tekort, steeds zie je weer nieuwe dingen die je eerder niet zag. Er zijn meer verwijzingen naar Alice in Wonderland, die ene is ook zo mooi, en vol humor, waar moeder Konijn verzucht:
’maar mijn echtgenoot heeft het te druk met zijn werk voor het Paleis...vaak verplichten ze hem zelfs om heel laat thuis te komen.’
En dan zie je dat paleis waar nogal liederlijk gefeest wordt en de arme mevrouw Konijn die met een kruiwagen sjouwt, waarin haar man ligt, uitgeteld van dat harde werken...
Prachtig!!!
ISBN 9789059085190 | Hardcover | 32 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | februari 2014
Vertaald uit het Frans door Edward van de Vendel | Leeftijd: 6+
© Marjo, 07 april 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Mevrouw wit konijn
Mevrouw wit konijn vertrouwt haar dagboek al haar zorgen en zorgjes toe want zoals bij konijnen vaak het geval is, hebben meneer en mevrouw wit konijn een flink aantal kinderen en natuurlijk leveren die allemaal hun eigen problemen op. Neem nou de oudste die na allerlei andere gedroomde carrières nu weer in haar hoofd heeft dat ze topmodel wil worden en slank moet blijven... Ze wil daardoor nauwelijks iets eten dus verzint haar moeder 100 verleidelijke wortelrecepten, die ook allemaal schitterend uitgebeeld worden, om haar tenminste iets te laten eten, niet dat het helpt, maar toch...
Gelukkig vermaakt de tweeling zich wel. De rest van de kinderen hebben zo ook hun dingetjes maar de jongste is een grote ramp, die krijst de hele dag, 'net haar vader' verzucht mevrouw konijn.
Tot overmaat van ramp is er ook nog zo'n raar meisje in huis waar ze tureluurs van wordt, dan is ze groot, dan klein en, schrijft ze, er komt steeds zo'n vreemde, vervelende rotkat in huis die ook nog eens doorzichtig is. Volgens haar man hoort dat zo, omdat hij een Cheshire kat is...
En dan zijn we bij het punt aangekomen waar we zijn willen... haar man. Meneer wit konijn. Is hij aardig? Is hij gezellig? Een leuke vader? Of een chagrijnige mopperkont waar niets goed bij is? En, vanwaar die eeuwige haast? Het staat allemaal in haar dagboek te lezen.
Het idee om mevrouw wit konijn aan het woord te laten is natuurlijk al geweldig maar de uitvoering is minstens zo leuk. De grote afbeeldingen bij het verhaal zitten vol humor. Alleen om de cover moet je al lachen. Daarop zie je een enorm chagrijnige mevrouw konijn met schortje voor en baby onder haar arm een vitrinekastje vol horloges afstoffen. Echt vrolijk is ze overigens op geen enkele afbeelding, het is een flink geploeter voor haar met al dat grut, maar wel heel grappig weergegeven geploeter. Vooral de afbeeldingen van de 100 wortelgerechten verdienen de aandacht, hoe verzin je het bij elkaar! Maar ook op de afbeeldingen van de schoolklas raak je niet uitgekeken. Verder moest ik vreselijk lachen om het wasgoed van mevrouw duizendpoot en het hondje van meneer kaart, maar ook de doorzichtige kat is geweldig om te zien. Wat een enorme fantasie heeft Gilles Bachelet. Maar het allerleukste zijn toch wel de afbeeldingen van mevrouw konijn zelf die de aandacht van haar man probeert te trekken, ik heb hardop zitten schateren...
Kortom, een boek vol verrassende, hilarische invallen en geweldige illustraties dat niet alleen door kinderen gewaardeerd zal worden, volwassenen genieten net zo hard mee!
ISBN 9789059085190 | Hardcover | 32 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | februari 2014
Afmeting 23,5 x 32,5 cm Vertaald door Edward van de Vendel | Leeftijd: 6+
© Dettie, 16 februari 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer: