Emile Bode

Toon alleen recensies op Leestafel van Emile Bode in de categorie:
Emile Bode op internet:
 

Het geheim van de Tierelantijn Het geheim van de Tierelantijn


Een drietal kleine mannetjes - nee, geen kabouters! Het zijn groepies – vragen de zevenjarige Nienke om hulp als ze ontdekken dat haar vader hun leefomgeving dreigt te vernietigen. De schatrijke zakenman wil namelijk een tennisbaan aanleggen en daarvoor moeten een aantal bomen omgehakt worden. Dat zijn nu net de bomen waar de mannetjes afhankelijk van zijn, en ze hopen maar dat Nienke hen kan helpen. Dat wil ze graag doen,  want ze vindt de bomen mooi, en de mannetjes aardig. Ze hebben zelfs haar liefste knuffel levend gemaakt: ‘Poesje’, een klein smerig, maar erg geliefd muisje!
Later krijgen ze ook nog hulp van de buurtkat, die goed te pas komt als een stel boeven Nienke ontvoert om losgeld te kunnen eisen van haar ouders. Nienkes vader en moeder zijn namelijk schatrijk.
Zal het Nienke lukken te ontsnappen aan de boeven? En komt ze dan nog op tijd om de bomen te redden, die al heel snel omgehakt dreigen te worden?

Op zich is het een leuk fantasierijk verhaal. Maar:  het is allemaal prima dat er fantasiewezens zijn - de mannetjes, een levende knuffel en een superkat, maar waarom neemt de schrijver ook nog eens een loopje met de werkelijkheid?  De boeven zijn een stel stommeriken, die hun ‘beroep’ niet waardig zijn: ze lijken geen enkele moeite te doen om uit de handen van de politie te blijven.  Nienkes vader is misschien wel een gewiekst zakenman, maar in de omgang met zijn dochter is hij maar dommig bezig.
Dan heeft de milieubeweging ook nog een rol in het verhaal; hun manier van handelen is niet geloofwaardig, en dan heb ik het nog niet eens over de bomen die bedreigd worden. Volgens de titel heeft de Tierelantijn een geheim? Hm, wat dan?
Ik vind het sowieso niet erg overtuigend om een bedreigde boom zo’n fantasienaam mee te geven.  Was het de bedoeling om aandacht te besteden aan een milieukwestie?  Waarom dan niet een bestaande boom/plant? Dat overtuigt meer!

Dan is het boek ook nog bedoeld voor jonge kinderen. Van 6 tot 9 jaar. Kinderen van 6-7 jaar kunnen nog maar net lezen, en dan is dit geen geschikt boek: het zijn lange lappen tekst, met lange zinnen en lange woorden, en veel te weinig tekeningen. Is het bedoeld om voor te lezen? Je zou het zeggen, gezien de grapjes die er in zitten, en de liedteksten, die een kind echt niet kent. Eén hoofdstuk per voorleessessie lijkt me evenwel te veel gevraagd, zowel voor de lezer als voor de luisteraar, en dan duurt het nog een week of drie voor het uit is.

Zelf lezen als een kind ouder is? Dat kan – misschien – als de tekstlengte hen niet afschrikt, maar een kind dat ouder is, is ook wijzer, en pikt niet alles wat hier voorgeschoteld wordt.
Conclusie: het verhaal is te lang voor jonge kinderen (die boeven hadden in een tweede deel kunnen komen opdraven!);  de tekst had meer verlevendigd mogen worden, met ook meer witregels op een pagina.  En de kant van het verhaal die realistisch is, had realistischer moeten zijn. Met de fantasiekant is niets mis overigens.


ISBN 9789049926076 | Hardcover | 175 pagina's | Uitgeverij Moon | december 2012
Leeftijd: 6+

© Marjo, 10 januari 2013


Lees de reacties op het forum en/of reageer: