Hocus Pocus pinguïn
Tekst: David Vlietstra
Illustraties: Hiky Helmantel

Goof de goochelaar heeft een probleem. Zijn konijnen willen niet meer meedoen. Iedere keer lange tijd onder in die hoed zitten en er pas uit mogen als Goof het teken geeft, is tot daar aan toe, maar aan hun oren omhoog gehouden worden, dat vinden ze verschrikkelijk. Als er weer een konijn is weggelopen, gaat Goof naar de dierenwinkel voor een nieuwe. Maar er zijn geen witte konijnen meer. En ook geen zwarte of bruine. Wat nu? Er is een voorstelling gepland, hij kan al die kinderen toch niet teleurstellen!

Dan zegt Dieuwertje van de dierenwinkel: ‘Wat dacht je van een pinguïn uit een hoge hoed?’ Dat zegt ze niet voor niets natuurlijk: ze heeft net een pinguïn te koop. ‘Hoe heet ie?’ vraagt Goof. Dieuwertje weet het niet. 'Geef hem zelf maar een naam',  zegt ze.
De pinguïn loopt braaf met Goof mee naar de auto, en als hij zijn gordel omgesjord heeft zegt hij: ’Achilles’. Goof is verbaasd natuurlijk, maar Achilles blijkt nog veel meer in zijn mars te hebben. Het is het begin van een vruchtbare samenwerking. Het publiek is razend enthousiast. Al zit er nog een addertje onder het gras.
En dan is er een onverlaat die de pinguïn ontvoert... Goof moet bewijzen dat hij echt een goede goochelaar is!

'Tegen een agent bij het loket zegt Goof: 'Ik ben mijn pinguïn kwijt.
De agent kijkt hem even verbaasd aan, maar pakt er toch een pen en een formulier bij. VERLOREN VOORWERPEN stond er boven het formulier.
'U bent uw knuffel kwijt?' vroeg de agent aarzelend.

En intussen beleeft Achilles nog meer avonturen, en die zijn niet echt leuk. Hoe kan hij ontsnappen?

Zo’n slimme pinguïn, dat is weer eens wat anders dan een konijn. Het kwam dus eigenlijk heel goed uit dat de konijnen niet meer te vinden waren voor goocheltrucjes. Geluk bij een ongeluk, zeg maar. Dit verhaal is helemaal niet realistisch, al zitten er wel elementen in die echt zijn of kunnen zijn, Een goochelaar die een wit konijn uit zijn hoge hoed tovert, dat kan. Onverlaten die dieren ontvoeren, dat kan helaas ook. Maar de rest is echt uit een hele grote duim gezogen. David Vlietstra heeft dat gedaan, en op een heel leuke manier opgeschreven. De zwart-wit tekeningen van Hike Helmantel vullen het verhaal aan, en zijn grappig.

ISBN 9789044827019 | Hardcover | 88 pagina's | Clavis Uitgeverij | 2016
Leeftijd: 8+

© Marjo, 27 juni 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Meester Bakkebaard
Tekst: David Vlietstra
Illustraties: Juliette de Wit

De nieuwe meester Bart heeft maar vreemde dingen bij zijn oren. Sanne weet niet wat ze ziet, het lijken wel snorren, dus vraagt ze maar aan de meester waarom hij snorren aan zijn oren heeft. De meester ligt dubbel van het lachen. Dat zijn geen snorren, dat zijn bakkebaarden! weet hij te vertellen. Vanaf die dag heet meester Bart, meester Bakkebaard.

De meester is wel een aparte meester, als hij hoort dat enkele kinderen uit zijn klas nooit fruit eten, laat hij iedereen hun jas aantrekken en trekt met de hele stoet naar de groenteman. Die is in he begin niet zo blij met achttien kinderen in zijn winkel, maar als zij vol bewondering luisteren naar wat hij allemaal te vertellen heeft, vindt hij het toch wel leuk. En nog leuker wordt het als meester Bakkebaard voor de heel school mandarijntjes koopt, dan krijgt de hele school iets gezonds, zegt hij.

En zo verzint meester Bakkebaard steeds iets nieuws, de ene keer is er een geweldig waterballet, de andere keer is knuffeldag en mag iedereen zijn knuffel meenemen, maar de meester heeft ook zijn eigen knuffel ook mee, zijn eigen kat Droppie! Maar een kat blijft natuurlijk niet keurig stilzitten en daardoor gebeuren er heel grappige dingen.
Die meester Bakkebaard, hij is echt leuk, zo weet hij dat iedereen ergens talent voor heeft en dat mogen ze allemaal laten zien. Sanne kan op haar handen lopen en Klaartje kan haar benen in haar nek leggen. Maar, wat kan meester Bakkebaard eigenlijk...?

Hij verzint een poppenkastshow en de kinderen mogen een fruitmand knutselen waarmee ze een prijs kunnen winnen bij de groenteman waar ze de mandarijnen kochten. Ook leuk is het als de kunstjuf komt en meester Bakkebaard ineens heel zenuwachtig doet en steeds een rood hoofd krijgt. Sanne snapt het ineens, de meester is verliefd! Ze verzint daarom iets leuks, en het helpt! En zo zijn er allemaal verhalen over grappige gebeurtenissen die de klas samen meester Bakkebaard beleeft. Bij de verhalen staan doorheen het boek vrolijk, gekleurde grote en kleine tekeningen van Juliette de Wit.
Heerlijk voorleesboek!

David Vlietstra staat voor de klas in het basisonderwijs. Omdat zijn leerlingen in de eerste jaren alleen juffen hebben gehad, wordt hij dagelijks ongeveer zeventien keer per ongeluk met ‘juf’ aangesproken. Daarom vond hij het tijd voor een stoere meester in de onderbouw … Meester Bakkebaard  ís zo’n meester.

ISBN 9789044825374 | Hardcover | 64 pagina's | Clavis Uitgeverij | 2015
Formaat 21 x 29 cm | Leeftijd: 6+

© Dettie, 24 januari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer: