Brigitte Bosman

 

Andere buren Andere buren


Papa is in alle staten de verhuizers zijn veel te laat. Ze zouden 's ochtends komen maar er is gebeld, ze komen pas 's middags. Noa vindt het niet zo erg. Ze gaat lekker op de bank liggen die al buiten staat. Om 4 uur 's middags zijn de verhuizers er pas en moeten Noa, haar vader en moeder en broer Erwin 's nachts een beetje kamperen. Noa vindt dat wel leuk!

Ze hebben bij het nieuwe huis een heel mooie tuin. Als alles een beetje opgeruimd is gaan Noa en Erwin de tuin in en horen ze ineens geluid van de buren. Ze zijn best wel nieuwsgierig en proberen door de heg heen te kijken. Dat lukt niet zo totdat Noa een plek vindt waar de heg een beetje dun is. Ze ziet iemand in de tuin van de buren, die staat te praten tegen iemand. Maar ze kan hem niet goed zien, ze blijft wachten en dan ziet ze hem goed! De nieuwe buurman is wel heel anders dan haar vroegere buren!
Vanaf die tijd is Noa een beetje bang maar voelt zich ook wel aangetrokken tot haar nieuwe buren en moet toch elke keer weer kijken door de heg.
Omdat ze vanwege de dure verhuizing niet op vakantie kunnen mogen ze een geheime hut bouwen in de tuin. Vanuit die hut kunnen ze precies in de tuin van hun buren kijken! Elke keer gebeurt er wel wat daar, soms leuk, maar het is meestal een beetje griezelig vindt Noa. Totdat Erwin en zij besluiten om eens écht de tuin in te gaan...

Heel erg onderhoudend verhaal. Op een leuke manier spannend.
Heel langzaam maak je kennis met de nieuwe buren. Vooral hartveroverend is dat de kinderen in hun onwetendheid vaak precies het goede doen maar soms zijn ze ook onnodig ongerust.
Een apart verhaal dat goed de gedachtegang van jonge kinderen weergeeft..
Er staan grappige zwart-wit illustraties bij van Daniëlle Schothorst die goed bij de sfeer van het boek passen.


ISBN 9044806254 | Gebonden | 96 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2006
Leeftijd: 8+

© Dettie, november 2006


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Andere buren Andere buren


Noa gaat verhuizen. Met haar ouders en broertje pakt ze al hun spullen in. Het verhuizen zelf loopt niet zoals haar vader dat wil, maar dat vindt Noa niet erg. Wat maakt het haar uit om een nacht op de grond te slapen? Het lijkt wel kamperen...

Ze maakt zich ook niet druk over het gesprek dat ze haar ouders hoort voeren, er is iets met de nieuwe buren, begrijpt ze, maar wat..ach, wat maakt het uit. Ze hebben vakantie en gaan eens rustig hun nieuwe straat verkennen. Misschien hebben de buren wel leuke kinderen? Of een leuke hond? Ze is nieuwsgierig genoeg om de buren te bespioneren, door een gat in de heg kan ze een beetje zien wie er in de tuin lopen.
Ze hoort iemand die Joop heet praten tegen ene Jaap, en omdat ze maar één persoon ziet lopen, vraagt ze zich af waar die hond dan is..als ze ziet wie Jaap is, schrikt ze vreselijk. Zulke buren, daar wil ze niets mee te maken hebben. Maar ze wil het ook niet vertellen tegen haar broertje Erwin, dus als hij voorstel om net bij die open plek in de haag een hut te bouwen, moet ze daar wel aan meedoen. Zo ontdekt ze dat het allemaal heel anders is dan ze dacht.

Een verhaal met zowel grappige als minder leuke aspecten. Ik vind het heel goed verteld, hoe kinderen ontdekken dat niet iedereen is als zijzelf, en dat daar niets mis mee is. De ouders blijven na het begin van het verhaal, bij de verhuizing, verder veelal op de achtergrond. Het is echt het verhaal van Noa en Erwin, die reageren zoals kinderen dat in hun onschuld doen.
Een leuk verhaal.


ISBN 9044806254 | Gebonden | 96 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2006
Leeftijd: 8+

© Marjo, november 2006


Lees de reacties op het forum en/of reageer: