Marjolein Bastin
Popje in de Kunst
In dit boekje is Popje heel erg verdrietig. Ze mist Meneer Mol zo, ze heeft hem al zo lang niet gezien. Vera belooft Popje dat ze hem morgen zullen bezoeken. Popje maakt een mooie tekening van Dagpauwogen voor hem.
Als Fritsje, Vera, mevrouw Hommel, Lieveheerbeest, Saar en Popje de volgende dag bij Meneer Mol komen, ligt hij te slapen. Popje maakt hem wakker maar oh wat is meneer Mol aan het mopperen. Niets is goed. Ze hebben een bosje klaver meegenomen maar Meneer Mol is boos dat er geen klavertje vier bij zit, en waarom hebben ze geen bloemen meegebracht? Meneer Mol moppert zo hard dat Vera besluit weer weg te gaan.
Gelukkig vindt Meneer Mol zichzelf ook wel heel boos doen en roept gauw dat ze moeten blijven.
'Jullie hebben gelijk! roept hij, 'ik ben een vervelende oude mopperkont! Ik ben een eigenwijze, slordige, akelige mol! En ik jok ook soms! En ik denk altijd aan mezelf! Ik ben een mispunt, een niksnut, een blaaskaas, een... een...' 'Ga door!' roept het Lieveheerbeest opgewonden.'
Popjes mooie tekening komt in het museum van Mol te hangen. Iedereen vertelt het aan elkaar door, het is ook een mooi nieuwtje, zo klein en dan al in een museum! Iedereen komt kijken, Meneer Mol heeft het er maar druk mee. Frits, Saar, Kipje, Vera, Lieveheerbeest , Popje en de stadse muis Bianca, die het nieuws ook gehoord heeft, gaan de volgende dag allemaal schilderen, dan kan er een tentoonstelling komen in het museum van Mol. Bianca kan prachtige zonsondergangen maken. Meneer Mol weet nog van niets en als ze de schilderijen gaan brengen vindt hij ze helemaal niet mooi. Er staan geen regenwormen op of slakken... Nee, hij wil al deze schilderijen niet in zijn museum hebben. Teleurgesteld gaat iedereen weer weg en Meneer Mol haalt opgelucht adem. Daar is hij mooi onderuit gekomen, hij moet er niet aan denken, al die mensen die op zo'n opening van de expositie af zouden komen... Veel te druk en ze maken alleen maar troep. Arme meneer Mol, hij moest eens weten. Die expositie komt er!
De overgangen in het verhaal zijn af en toe een beetje haperend, soms twijfelde ik of het nu losse verhalen waren of één verhaal. Naar het eind toe vloeit alles beter in elkaar over. Maar in zijn totaliteit is het een erg leuk boek. De afbeeldingen zijn, zoals we gewend zijn van Marjolein Bastin, weer kleurrijk en vol humor.
De dieren in het verhaal zijn naar waarheid afgebeeld maar hebben wel kleren aan, op Saar de hond na. Mevrouw Hommel bijvoorbeeld heeft een zonnehoed op, een roze jurk aan met daarbij bijpassende roze schoenen met hoge hakken. Schitterend! Slak heeft bij de opening een mooi geel gekleurd huisje met bloemen erop 'aangetrokken'. De fantasie van Marjolein Bastin is enorm en dat maakt dat haar tekeningen zo apart zijn.
Een leuk en vrolijk verhaal!
ISBN 9789051160949 | Hardcover | 32 pagina's | De Vier Windstreken | augustus 2009
Leeftijd: 4+
© Dettie, 14 augustus 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Popje in de Kunst
Op deze site kun je nakijken wie de vriendjes van Vera allemaal zijn. Als je Vera niet kent, dan is het wel prettig om het even na te kunnen kijken.
In dit verhaal, gaat Popje een tekening maken voor meneer Mol, bij wie ze op bezoek gaan. Ze maakt nog ruzie met Fritsje die zo gauw niet ziet wat de tekening voor moet stellen, maar dat zijn ze ook snel weer vergeten. Op naar meneer Mol! Maar die reageert niet op het kloppen en bellen, dus doen ze zelf de deur maar open. Nou, meneer Mol ligt gewoon te slapen. ‘Studeren’, noemt hij het. Heel raar: het boek op zijn neus is er een van Emily Bronte, maar meneer Mol heeft het over een gedichten bundel. Eigenlijk is hij helemaal niet blij met het feit dat hij gestoord wordt, maar als ze dan weer weg willen lopen, draait hij snel bij en biedt maar gauw wormenkoekjes aan, en engerlingenwafels. En dan kan Popje toch haar tekening geven, die meneer Mol heel enthousiast ophangt. En als Popje dat tegen iedereen vertelt, wil iedereen in het bos het zien. Meneer Mol krijgt het er maar druk mee. En Popje en Frits ook, want die gaan nog veel meer tekeningen maken. Ze vragen zelfs aan mevrouw Slak en Rex de regenworm om te poseren…
In een boek van Marjolein Bastin is het verhaal, hoe leuk ook, ondergeschikt aan de tekeningen. Die zijn onmiskenbaar van haar hand, ze heeft die heel eigen fantastische manier van tekenen. Het is een genot er naar te kijken. Ze gebruikt vooral pastelkleuren, en tekent heel gedetailleerd. Persoonlijk vind ik vooral Saar de hond altijd erg mooi. En vooral haar vogeltekeningen, dus ik ben blij dat Kipje het winterkoninkje ook een rol in het verhaal heeft.
Mooi kijk- en voorleesboek.
ISBN 9789051160949 | Hardcover | 32 pagina's | De Vier Windstreken | augustus 2009
Leeftijd: 4+
© Marjo, 06 november 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer: