Klaas Verplancke
Appelmoes
De eerste Boekenwelp is voor een dubbeltalent. Iemand die al vaak geroemd is voor zijn illustraties, maar die wij vandaag willen bekronen omdat hij ook als verteller een eigen, veelzijdige stem heeft ontwikkeld. Deze auteur zet humor en fantasie in voor een suggestief en ontroerend verhaal met psychologische diepgang en een warme ontknoping. Laat u niet misleiden door de zoete titel van dit boek, want het is bitter én zoet tegelijkertijd. Wij vinden dit alvast heerlijk voedsel voor de geest, en we konden ook de mooie taal absoluut smaken. De eerste Boekenwelp van 2011 gaat naar Klaas Verplancke voor Appelmoes. (De Eenhoorn)
Het prentenboek gaat over een jongetje dat vertelt over zijn vader.
Mijn papa heeft gladde wangen
en een appel in zijn keel.
Hij zingt als een mama wanneer hij
onder de douche staat.
Meestal is het een leuke en lieve papa die pijn in zijn knie wegblaast en heel sterk spieren heeft. Een papa met handen die ruiken naar appelmoes. Het jongetje wilde dan dat zijn vader wel duizend handen had! Maar op een dag is papa boos en is het een papa die met zijn handen bliksems tekent, een donderpapa... Het jongetje gaat een andere papa zoeken in het bos van Anders-en-Beter. Hij is heel boos, zijn papa is stom! Maar in het bos zijn geen papa's en de bomen zingen liedjes die klinken als donder.
Het jongetje gaat toch liever weer naar huis... Een donderpapa duurt niet lang.
Soms is het onbegrijpelijk dat in een paar bladzijden een heel bijzonder verhaal verteld kan worden. In 28 zinnen stáát het verhaal! Dat komt ook door de bijzonder paginagrote prenten die een prachtig geheel vormen met dat verhaal. Je ziet eerst een gezellige vrolijke papa weergegeven in een lichtgekleurde omgeving, papa is dan mooi gladgeschoren... Maar dan wordt papa kwaad en zie je hem veranderen in een aapachtige harige man met lange armen en donkere kleren.
Het bos van Anders-en-Beter bestaat uit bomen met allemaal schreeuwende monden... de boze woorden van papa denderen nog flink na... het is er ook erg donker. Maar waar de bomen stil zijn ruikt het naar appelmoes, de geur van papa's handen! De takken hebben daar ook de vorm van armen met handen en in een boom hangt het huis van papa... waar licht uit straalt.
Grappig is dat papa als hij de deur opendoet nog dat aapachtige harige uiterlijk heeft, terwijl hij heel liefdevol met zijn zoontje omgaat. Hij kookt appelmoes voor hem. Het jongetje blijft nog een tijdje boos maar de omgeving is licht, langzamerhand zakt de boosheid van het jongetje en zie je ook weer die lieve, zachte, sterke, niet harige papa verschijnen... met handen die ruiken naar appelmoes...
Geweldig! Heel knap gedaan!
Zie ook het inkijkexemplaar
ISBN 9789058386397 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij De Eenhoorn | oktober 2010
Afmeting 197x10x307 mm | Leeftijd: 4+
© Dettie, 19 juni 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
