Duizend kraanvogels
Judith Loske

Het verhaal wordt verteld door de kat van Sadako Sasaki. Sadako was een meisje dat in Hiroshima woonde. Ze was twee en een half jaar toen daar de atoombom viel. De kat weet het nog goed, er kwam opeens een zwarte wolk aandrijven die erg heet was. De wolk verwoestte bijna alles maar gelukkig overleefde Sadako het. Tien jaar later is Sadako de wolk bijna vergeten maar dan wordt ze heel ziek. Leukemie. Dat komt door de zwarte wolk.
Haar broer vertelt haar de legende: als je duizend papieren kraanvogels vouwt, dan mag je een wens doen. Sadako heeft maar één wens en dat is beter worden. Ze begint met vouwen en ondertussen vertelt de kat haar wat ze allemaal gaan doen als ze weer beter is...
Maar jammer genoeg wordt Sadako niet beter, en de kat vindt het verschrikkelijk. Daarom vertelt hij overal het verhaal van Sadako en hij weet dat Sadako voort zal leven dankzij elke kraanvogel die voor haar gevouwen zal worden.

Grote moeite heb ik met dit boek, het is zo triest om te lezen over zo'n jong meisje dat dankzij die vreselijk atoombom zo ziek geworden is.
Het boek zelf is heel mooi gemaakt en bij elk boek zit een prachtig gevouwen kraanvogel. De afbeeldingen zijn integer en liefdevol gemaakt. Doordat de kat het verhaal vertelt, wordt er voldoende afstand gehouden waardoor het verhaal niet sentimenteel wordt.
De bijna Japanse prenten zijn sober maar schitterend. Maar elke keer als ik het verhaal las, zat ik met een brok in mij keel.
En elke keer vraag ik me ook af waarom zulke jonge kinderen (vanaf 5 jaar) dit moeten lezen. Kun en mag je die dan al confronteren met zoiets verschrikkelijks als een atoombom? Of moet dat juist wél? De praktijk zal het leren. Het verhaal over de bom overheerst overigens niet, de nadruk ligt op de zieke Sadako.
Het is een boek waarin op een prachtige manier verteld wordt over de gevoelens die horen bij verdriet over iemand die heel erg ziek is en overlijdt. Een jong meisje nog wel. Maar de oorzaak is verschrikkelijk, maak je kinderen niet heel erg bang?
Ik weet het niet, aan een kant heel goed dat het verteld wordt en nog wel op zo'n prachtige gevoelige manier. Aan de andere kant dus de twijfel, is zo'n atoombom niet té akelig voor zulke jonge kinderen? Of moet je alleen maar denken, dankzij dit boek leeft Sadako voort.
Misschien heeft iemand met kinderen het gelezen, of heeft een juf het met haar klas gelezen en willen zij op het forum vertellen hoe kinderen op het verhaal reageren.


Achterin het boek staat nadere informatie over Sadako Sasaki die echt geleefd heeft. Ze is in 1943 geboren en in 1955 gestorven. Ze heeft heel veel kraanvogels gevouwen omdat ze zo graag beter wilde worden maar haalde de duizend niet. Na haar dood hebben kinderen van haar school geld bijeengebracht waarvan in het Vredespark in Hiroshima het 'Childrens Peace Monument' is gebouwd. Het is een beeld van Sadako met een kraanvogel in haar hand. Ook nu nog vouwen kinderen over de hele wereld papieren kraanvogels om ze als teken van vrede naar Hiroshima te sturen.

Voor afbeeldingen uit het boek zie het inkijkexemplaar en http://www.judith-loske.de

ISBN 9789051162059 | Hardcover | 48 pagina's | De Vier Windstreken | september 2011
Uitstekend vertaald door Tjaling Bos

© Dettie, 09 december 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer: