Jeanne Willis
Lucinda Belinda Melinda McCool
illustraties: Tony Ross
tekst: Jeanne Willis
Vanaf de cover kijkt een supercool, vlot, mooi, modieus gekleed meisje ons aan. Dat is Lucinda, Belinda, Melinda McCool.
Als je het boek openslaat zie je dat het popperige meisje met haar geweldige gekleurde kousen, tiptop kleding en keurig gelippenstifte hartjesmondje enorm opvalt tussen de 'gewone' mensen die zich niet zo druk maken om hun 'looks'. Uiterlijk is namelijk het aller, allerbelangrijkste voor Lucinda. Dat zou niet zo erg zijn als ze anderen maar met rust liet. Maar dat doet ze niet! Ze is ook helemaal niet zo aardig. Op alles en iedereen die ze tegenkomt heeft ze namelijk enorm kritisch commentaar.
Adinda, je lijkt wel een aap met die oren!
Zit stil, en ik plak ze zo plat als ze horen!
Juf Jet, al die wratten, dat moet je niet willen!
En Bobby, die broek is te krap voor jouw billen.
Arme opa zit met opgetrokken knieën afwerend op zijn stoel, maar ook hij moet er aan geloven, zijn snor ziet er niet uit volgens Lucinda. Oma heeft zich gauw verstopt achter opa's stoel. Maar zij ontkomt eveneens niet aan Lucinda's opknapdrift. Zelfs de kat van opa en oma moet gewassen en gekamd worden. Niemand kan zich onttrekken aan de handen van Lucinda, Belinda, Melinda McCool.
Je ziet op de komische afbeeldingen allemaal mensen wegschuilen achter bomen en struiken als Lucinda aan komt lopen met een tas vol optutspullen. Want of je het wilt of niet Lucinda staat klaar met kam en borstel en ongevraagd advies. Maar dat het leven niet alleen om een mooi uiterlijk draait zal Lucinda al snel ontdekken...
Ze komt in het bos namelijk een afschuwelijk, gruwelijk monster tegen. Ze roept gelijk:
'Wat ben jij lelijk! Die tas is een prul!
En kijk eens die schoenen, uit het jaar nul!
De viezige vacht en dat groezelgebit [...]
Maar ik ga je zo mooi maken dat op het end
je bloedeigen moeder je niet meer herkent.'
Lucinda, knipt en vijlt, kapt en scheert, wast en boent en langzamerhand komt onder haar handen een vrij aantrekkelijk wezen tevoorschijn. Lucinda, Belinda, Melinda McCool vindt het geweldig, maar het monster niet! Lucinda is zo weg van haar creatie dat ze het monster zelfs voorstelt om vriendinnen te worden, maar het monster piekert er niet over! Want ook al is ze opgepoetst en opgedirkt en ruikt ze nu heel lekker, een monster blijft een monster. En monsters zijn gemeen en vals en akelig en hebben altijd honger!
Arme Lucinda, Belinda, Melinda, zij was té cool... als je begrijpt wat ik bedoel...
Enorm origineel en humoristisch boek zowel qua afbeeldingen als verhaal.
ISBN 9789030501336 | Hardcover | 27 pagina's | MEIS & MAAS | maart 2016
Vertaald door Lidewij van den Berg & Jan Boerstoel | Leeftijd 5+
© Dettie, 07 april 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
