Freya Hartas
Kleine Kong
En inderdaad zal Esmeralda het leren, want die nacht dobbert ze in haar bed naar een eiland. Daar woont het Blauwe Beest, een aapachtig wezen. Esmeralda begint hem gelijk te commanderen, maar het Blauwe Beest gromt terug! Dat is de eigenzinnige Esmeralda niet gewend, zij zal dat rare beest wel eens manieren leren! Het lijkt te lukken, maar het Blauwe Beest is net zo obstinaat als Esmeralda, als ze eventjes niet oplet, peutert hij weer lekker in zijn neus! Ze grommen en brommen tegen elkaar, totdat de vulkaan zo boos op het stel wordt dat hij vuur spuwt van woede. Met als gevolg... Alle huizen van alle dieren kapot. Wat nu? Gelukkig zijn Buitengewoon Stoute Meisjes ook buitengewoon vindingrijk....
Kinderen zullen genieten van het Buitengewoon Stoute meisje en de aparte dieren op het eiland. Ze hebben het met zijn allen vreselijk naar hun zin. Het is grappig dat juist Esmeralda, die het allervreselijkste in stoutheid is, het Blauwe Beest manieren wil bijbrengen. De manieren die ze zelf nooit wilde leren! De boze vulkaan zorgt voor een keerpunt, hoewel... er wacht nog een heel verrassend eind.
Toch rammelt het verhaal wel een beetje. Het lijkt zelfs of er in het verhaal geknipt is. Volgens de beschrijving van de uitgever duwen Esmeralda's ouders haar bed de zee in, in de hoop dat ze, als ze een tijdje alleen is, wel manieren zal leren. Maar daar is in het boek niets van terug te vinden. Esmeralda dobbert plotsklaps op zee en spoelt aan op het eiland, hoe dat kan weten we niet. Het doet daarom ook vrij vreemd aan als haar ouders Esmeralda ineens op komen halen.
Verder zijn volgens de tekst alle dieren van het eiland Buitengewoon Stout maar daar is niets van te merken zowel in het verhaal zelf als op de afbeeldingen niet. Op de prenten zitten ze gezellig en gemoedelijk te kijken hoe Esmeralda en het Blauwe Beest met elkaar aan het bekvechten zijn.
En dan de vertaling. Zoals wel eerder opgemerkt, zijn de vertalingen van Jesse Goossens naar mijn mening niet erg invoelend in de leefwereld van een kind. De Engelse tekst van dit boek is sprankelend en heeft vaart, de Nederlands tekst is keurig netjes maar de dynamiek is eruit en dat doet afbreuk aan het verhaal.
De schrijfster en illustrator van dit boek won de Roald Dahl Funny Prize voor haar illustratiewerk. Inderdaad zijn de afbeeldingen vrolijk en vindingrijk, er zitten veel kleine grapjes in verborgen, maar ze spreken mij niet echt aan. Op een enkele afbeeldingen na vind ik het meer prenten die door een getalenteerd kind gemaakt kunnen zijn dan door iemand die cum laude afstudeerde aan een illustratieopleiding. Als je haar website bekijkt zie je veel betere prenten en uitwerkingen van figuurtjes - zelfs van dit boek - dan die in dit boek staan.
Dit boek heeft mij dus nog niet kunnen overtuigen van haar kunnen. Volgende keer beter zullen we maar zeggen.
Zie ook het inkijkexemplaar (Dit zijn dan ook gelijk de leukste afbeeldingen. De laatste illustratie staat overigens niet in de Nederlandse versie)
ISBN 9789047707257 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | februari 2016
Formaat 25,6 x 25,9 cm. | Vertaling Jesse Goossens | Leeftijd: 4+
© Dettie, 05 februari 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
