Erik van Os

Toon alleen recensies op Leestafel van Erik van Os in de categorie:

Erik van Os op internet:

Kees van Dijk
Tekst: Erik van Os, Elle van Lieshout
Illustraties: Jan Jutte

Zeg nu zelf met een titel als Kees van Dijk verwacht je niet dat het boek over een dinosaurus gaat. Toch is het zo, maar het verhaal gaat dan wel over een heel gewone dinosaurus en zijn gezin, bestaande uit vader Kees, moeder Marie en hun 2 kinderen Toon en Kareltje. Ze wonen in de buurt van Waterswijk.
Ze leiden een heel gewoon leventje, 's ochtends zwemmen ze wat in het meer. 's Middags gaat vader Kees op jacht en doet moeder Marie het huishouden en spelen de kinderen met hun dinovriendjes. Er wordt gegeten en nog een spelletje gedaan en dan komt hét moment, vader Kees begint...

te vertellen over later
en met al wat Kees verzon
leek het of hij heel ver
in de toekomst kijken kon.

Hij vertelt over hoge gebouwen waar licht uit komt en over wezens op twee benen die onder een vacht slapen en over dingen zonder poten die toch kunnen bewegen en zelfs vliegen! Moeder Marie vindt het op gegeven moment wel weer genoeg.

Kom Kees, hou op, en haal
geen gekke dingen in je hoofd.
Geen Dino hier op aarde
die die flauwekul gelooft!

De dinootjes gaan lekker slapen, het is uit met de pret. Vader Kees mijmert met moeder Marie nog wat en geniet, hij zucht: "Wat is het leven mooi, Marie, met jullie en een beetje fantasie."

Dit fantasierijke verhaaltje heeft het helemaal. Juist door de gewoonheid is het voor kinderen een heel aansprekend geheel geworden. Ook dinosaurussen houden van spetteren in het water en ook bij hun moet moeder stofzuigen. Dat mama daar de slurf van een klein mammoetje voor gebruikt doet er niet toe. En dat er geen vlinders rondvliegen maar een soort minidraakjes maakt ook niet uit. Het leven van de dinofamilie is weinig anders dan het leven van nu... Ook Toon en Kareltje moeten hun bot leegeten.

De tekst is op rijm die voor het merendeel vlot en ritmisch verloopt. Maar persoonlijk houd ik niet van afgebroken zinnen zoals in het bovenstaande tweede tekstgedeelte. Dat kan beter. Maar eerlijk is eerlijk, de tekst is verder goed geschreven, erg humoristisch en origineel en vooral de gewone Hollandse namen en de nadruk op de gewoonheid van het dinogezin en hun vrienden maakt het verhaal grappig. Natuurlijk vormen de toekomstbeelden van vader Kees en de reactie daarop van moeder Marie de kers op de taart.

De afbeeldingen van Jan Jutte vullen het verhaal prachtig aan. Ook deze zitten vol kostelijke vondsten die je regelmatig doen glimlachen.
Uitstekend voorlees- en kijkboek.

Zie ook het inkijkexemplaar(naar beneden scrollen)
De binnenkant van de stofomslag is een kleurige poster.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: