David Litchfield
De beer en de piano
En dan zien en horen een meisje en haar vader de beer spelen, zij vertellen hem dat het ding waar die mooie geluiden uit komen een piano is. Ze nemen hem mee naar de stad, naar New York, naar Broadway, want daar kan de beer nog veel meer mooie muziek beluisteren en op een vleugel spelen voor een groot publiek.
Het pianospel van de beer is gelijk een groot succes, iedereen vindt zijn muziek geweldig, hij krijgt staande ovaties, hij wint prijzen, hij neemt CD's op, de kranten schrijven alleen maar lovend over hem.
De beer geniet enorm, is blij met alle aandacht en de mooie muziek. Maar toch, hij mist het bos en zijn vrienden zo... Hij moet ze zien, hij moet zijn avonturen aan hen vertellen. Als hij eenmaal zijn besluit heeft genomen weet hij niet hoe snel hij thuis moet komen, hij racet de rivier over, hij rent het bos is, zo graag wil hij ze weer zien. Maar hij ziet niemand, zouden ze boos zijn? Hij is zo lang weggeweest...
Gelukkig blijkt juist het tegendeel waar te zijn.
Het is vooral de sfeer van de afbeeldingen die het boek zo mooi maakt. Je ruikt het bos bijna. Je ziet de beren genieten van de klanken. Daarna op Broadway is de beer plechtiger, mooi aangekleed en zie je hem, helemaal geconcentreerd, spelend in een groot theater vol publiek. Je ziet de krantenkoppen en de billboards, de prijzen die hem toevallen. En ook dan heeft de beer plezier maar anders.
Het aparte is dat zo gauw de beer weer in het bos is, hij niet meer alleen op zijn achterpoten staat, maar in zijn mooie pak, strikje los, heerlijk op vier poten door het bos rent, op weg naar zijn vrienden.
Echt een boek om vaker te lezen en te bekijken en steeds opnieuw met een glimlach dicht te slaan.
Zie ook het Inkijkexemplaar
ISBN 9789051164695 | Hardcover | 32 pagina's | De Vier Windstreken | oktober 2015
formaat: 21,5 x 28,7 cm | Nederlandse tekst Joukje Akveld | Leeftijd 4+
© Dettie, 19 oktober 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
