Susanne Koster
Lege kamers
‘Het regende op de dag dat ik Camila ontmoette. Logisch. Op zulke dagen regende het altijd. Stortregen. Grijs en koud. Zo’n dag die niet om door te komen was.. En toch liep ik daar. Dankbaar dat ik alleen was en mijn wonden kon likken. Tot ik haar zag. Alsof ik in de spiegel keek. Net zo drijfnat als ik. Het lange zwarte haar in middenscheiding langs haar gezicht. Een pony als gordijntjes voor de ogen. Het enige wat anders was aan haar was haar kracht.’
Venita is met haar ouders en broer naar Amsterdam verhuisd. Ze woonden tevoren in een dorp. Maar daar is iets ergs gebeurd, waardoor vooral haar moeder weg wilde. Wat er precies gebeurd is, weten we niet. Niemand praat er over. Maar Venita zit er duidelijk mee, ze is niet in staat aansluiting te vinden in de buurt. Ze heeft haar eindexamen achter de rug, maar weet niet hoe of wat ze verder moet. De enige die ze heeft is Camila. Zij begrijpt haar en met haar kan ze praten. Als Venita boete wil doen (waarvoor?) is het Camila die haar zegt hoe ze dat kan doen.
Venita’s moeder zit haar op haar huid: ga iets doen, ga studeren, ga werk zoeken, iets. Hun relatie is daardoor niet echt goed te noemen. Het enige dat Venita doet is vrijwilligerswerk op een dierenasiel, en dat is niet wat haar moeder bedoelt. Het is Venita ook meer te doen om thuis te ontsnappen, en bij dieren voelt ze zich prettig. Dan komen er nieuwe buren, met een meisje van haar leeftijd. Natuurlijk wil haar moeder meteen dat het een vriendin wordt. Tegen hun wil worden ze inderdaad vriendinnen. Of komt Tess alleen voor de broer van Venita?
Venita is de verteller van het verhaal. Omdat we de wereld door haar ogen zien, duurt het vrij lang voordat de lezer weet wat er aan de hand is. Er zijn wel tussenstukken, maar ook die zijn niet meteen expliciet. Het verhaal blijft daardoor vaag.
Er was een traumatische gebeurtenis, waardoor zij geblokkeerd is geraakt, waardoor ze geen normaal leven kan leiden en zelfs aan zelfmutilatie gaat doen. Als haar moeder haar eindelijk mee weet te krijgen naar een dokter, wordt er gesproken over een psychose. De behandeling vormt het tweede deel van het verhaal.
Natuurlijk is het thema van dit boek een belangrijk thema. Ik vraag me evenwel af of het lezers aan zal spreken die hier nooit iets mee van doen hebben gehad. Het is nogal specifiek. Specifieker nog dan de andere boeken van Susanne Koster, die allemaal nogal heftige onderwerpen behandelen. Maar terwijl veel van haar boeken psychologische thrillers genoemd kunnen worden, valt deze absoluut niet onder die categorie. Psychologisch wel, maar geen thriller.
Voor wie geïnteresseerd is, is dit een goed geschreven, indringend verhaal.
ISBN 9789044827071 | Hardcover | 221 pagina's | Clavis Uitgeverij | april 2016
Leeftijd vanaf 15 jaar
© Marjo, 13 november 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
