Rick Yancey
De laatste ster
De vijfde golf trilogie: Deel 3
‘We hadden eeuwig tussen jullie in kunnen blijven leven. Verborgen, zonder ontdekt te worden. We hadden ons een leidende rol in jullie maatschappij kunnen toe-eigenen. We hadden onze kennis met jullie kunnen delen, jullie potentieel aanzienlijk kunnen verbeteren, jullie evolutie kunnen versnellen.’
Hadden... De aliens hebben voor een andere manier gekozen. Een soort Ark-van-Noach-manier. Wie dat verhaal kent, weet dat daarbij sprake is van uitverkorenen. De rest overleeft het niet. Of dat hier ook zo is, blijft lang onduidelijk. Niemand blijkt nog te vertrouwen. Wie heeft er nu eigenlijk de touwtjes in handen en wat gebeurt er als hij/zij daar aan trekt?
Cassie Sullivan, Ben Parish, het meisje dat Pepper genoemd wordt, en Evan Walker, de man die een van de Anderen is maar dat niet wil zijn, zij vertellen om beurten het verhaal, waarbij een verteller waarneemt voor Evan, waarschijnlijk omdat hij niet echt een menselijke mens is. En de enkele keer dat Sam het perspectief vormt is er ook een verteller aan het woord: Sam is pas zes.
Jongeren zijn ze nog, maar ze zijn in een razend tempo volwassen aan het worden. Niet alleen moeten ze voor zichzelf zorgen, Cassie bijvoorbeeld zet alles op alles om haar broertje Sam te beschermen. Ook het getraumatiseerde meisje Megan krijgt ieders aandacht. Zij zijn de kinderen. De toekomst, waar ze zelf ook nog graag deel van uit willen maken, maar die kans wordt kleiner en kleiner.
‘Echt gaaf dat menselijke wezens de aarde hebben veroverd, poëzie en wiskunde en de verbrandingsmotor hebben uitgevonden, hebben ontdekt dat tijd en ruimte relatief zijn, grote en kleine machines hebben gebouwd om ons voor stenen naar de maan te brengen of naar de McDonalds voor een aardbeien-bananenshake. Hartstikke cool dat we het atoom hebben gesplitst en de aarde internet en smartphones hebben gegeven, en, natuurlijk, de selfiestick.
Maar het prachtigste van alles, onze hoogste prestatie en het enige waarvoor ik zal bidden dat het altijd in onze herinnering zal voortleven, is het polyester vulmiddel en aan anatomisch gebrekkig, stripfiguurachtig ideaalbeeld van een van de meest angstaanjagende roofdieren uit de natuur, enkel en alleen om een kind te troosten.’
Prachtig toch, deze beschrijving!
En dan de onverwachte vondsten: Een priester en een oude kattenliefhebster met een speciale rol. Of de technologische snufjes. Maar vooral de levensvragen die de jongeren zich – zij het in een ietwat andere setting dan in de realiteit – moeten stellen, zij vormen de kern van het verhaal. Wat is er nu echt belangrijk in het leven? En kun je de ander ooit echt kennen?
Een ontwikkelingsroman in een sciencefictionsetting is het ook een verhaal over het Leven. Welk element is het belangrijkste in het aardse leven, wat vormt de kern van ons bestaan? Heeft Yancey gelijk met zijn antwoorden?
Natuurlijk wist ik het al: dit is een fantastische trilogie! Het derde deel, de apotheose, is nog fraaier dan ik al verwachtte. Meesterlijke wendingen, prachtige zinnen, en het verhaal is niet uit je hoofd te branden. Er zit geweld in, dat is onontkoombaar bij een verhaal als dit, maar het is gevoelvol, en er zit ook humor in. En romantiek.
Rick Yancey studeerde Engels in Chicago, sinds 2004 wijdt hij zich fulltime aan het schrijven. Hij woont met zijn vrouw en drie zoons in Florida.
ISBN 9789400507470 | Paperback | 272 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | juli 2016
Vertaald uit het Engels door Fanneke Cnossen | Leeftijd: 15+
© Marjo, 11 januari 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
