Herinneringen van een denkbeeldig vriendje
Matthew Dicks

Max is acht jaar, enig kind bij ouders die nogal verdeeld zijn over wie en wat hun zoon is.
Zijn vader blijft volhouden dat het wel goed komt en haast dwangmatig blijft hij iedere dag vangbal spelen met zijn zoon. Zo kan hij volhouden dat alles normaal is: Max doet immers mee? Dat de jongen staat te wachten tot de bal komt zonder enige moeite te doen die te vangen wil hij niet zien.
Zijn moeder heeft het goed gezien: Max is niet zoals andere kinderen: hij verdraagt geen aanraking, hij raakt in paniek als de dingen niet gaan zoals hij gewend is, en hij heeft geen vriendjes. Maar daar denken Max en Budo anders over!
Budo is een denkbeeldig vriendje, verzonnen door Max toen hij vier jaar oud was.

‘Hopla, daar was ik. Toen ik werd geboren, wist ik alleen de dingen die Max wist. [...] Mijn hoofd zat vol met de dingen die een jongetje van vier allemaal weet. Maar Max had ook bedacht dat ik veel ouder was dan hij. Een tiener, of een jongen met het verstand van een volwassene.’

Budo begrijpt de wereld, en kan Max helpen. Met eenvoudige dingen als een pot pindakaas opendraaien, maar ook bij ingewikkelde zaken als pesterijen op school.
Zal Budo ook kunnen helpen als Max ontvoerd wordt en geen mens een idee heeft waar hij is?
Want natuurlijk heeft een denkbeeldig vriendje nogal wat beperkingen. Hij kan niet communiceren met anderen dan Max, of andere wezens zoals hij. Hij kan geen dingen laten bewegen. Gelukkig heeft Max wel verzonnen dat hij door ramen en deuren kan zonder ze open te doen. (al gaat de schrijver hier één keer in de fout: dan doet Budo ineens wel een deur open)
Het verhaal wordt verteld door Budo. Dat is op zich al een heel aparte vondst, want dat kan helemaal niet. Maar je gaat er als lezer in geloven, en je leeft mee als Budo zijn schepper en vriend moet proberen te redden.
Als je alle implicaties gaat overdenken, zoals die er zijn voor een kleine jongen met een vriendje dat helemaal niet bestaat samen verwikkeld in een spannend avontuur, dan moet je eigenlijk het verhaal als een vergezocht fantasieverhaal beschouwen.  Maar zo werkt het niet. En dat is de kracht van de schrijver.  Heerlijk boek, dat leest als een trein.

ISBN 9789049952426 | Paperback | 384 pagina's | Uitgeverij Mistral | september 2012
Vertaald uit het Engels door Ineke van Bronswijk Leeftijd, vanaf 15 jaar

© Marjo, 10 november 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Herinneringen van een denkbeeldig vriendje
Matthew Dicks

Op de kaft van dit boek staat het volgende citaat van Jodi Picoult: “Je hebt nog nooit een boek zoals dit gelezen.” En dat klopt als een bus. Dit boek is namelijk geschreven vanuit Budo, het denkbeeldige vriendje van de achtjarige Max.

Budo weet dat hij een denkbeeldig vriendje is. Hij begrijpt heel goed dat hij op een dag zal ophouden met bestaan, een angstaanjagende gedachte. Denkbeeldige vriendjes van andere kinderen verdwijnen soms voor zijn ogen. Sommige van hen mist hij enorm.

Er bestaan heel veel denkbeeldige vriendjes en ze zien er allemaal anders uit. Ook kunnen ze niet allemaal hetzelfde. Het is maar net hoe ze zijn bedacht door het kind waar ze bij horen. Meestal verdwijnen denkbeeldige vriendjes zodra hun bedenker naar de kleuterschool gaat. Max is echter al acht en Budo is er nog steeds. Dat komt omdat Max anders is. Zijn juffen zien het, zijn moeder ziet het maar zijn vader wil het niet zien. De ouders van Max maken hier vaak ruzie over. Dan “fluisterschreeuwen” ze volgens Budo. Volgens Budo “leeft Max van binnen”. Het wordt in het boek niet uitgebreid benoemd maar het is duidelijk dat Max aan een vorm van autisme lijdt. Om te kunnen functioneren heeft Max de hulp van Budo hard nodig. Budo is daar blij om, zolang Max hem nodig heeft zal hij blijven bestaan.

Dan gebeurt er iets heel ergs. Max is weg. Het ene moment is hij nog gewoon op school, het volgende moment is hij verdwenen. Iedereen is in paniek en de politie wordt ingeschakeld. De ouders van Max zijn radeloos. Waar is Max? Budo weet het. Hij heeft gezien wat er met Max is gebeurd. Maar hij kan het aan niemand vertellen. Simpelweg omdat andere mensen hem niet kunnen zien of horen. Alleen Budo kan Max redden. Maar hoe?

Een kind kan kracht putten uit zijn of haar eigen fantasie. Max voelt zich veiliger met Budo in de buurt. Hij weet dat hij altijd op zijn vriendje kan vertrouwen. Voor Budo is Max de allerbelangrijkste persoon op de wereld. Dit boek gaat de verbeeldingskracht van een kind. En over liefde en trouw die boven eigenbelang uitstijgen. Budo verkeert in een tweestrijd. Als hij niets doet aan de situatie van Max, zal hij blijven bestaan. Dan heeft Max zijn vriendje heel hard nodig. Wanneer Budo ervoor kiest om Max te helpen dan kan dat wel eens het einde van zijn bestaan betekenen. Wat moet Budo doen? Is de liefde voor Max groter dan de angst om te verdwijnen?

Dit boek is bijzonder origineel. Het personage Budo is heel fantasievol uitgewerkt evenals de andere denkbeeldige vriendjes. Er zit logica in, je zou het haast geloven. Er zijn nog een aantal andere verhaallijnen in het boek. Budo kan namelijk niet slapen en gaat erop uit wanneer Max in dromenland is. De diverse belevenissen vormen samen met het verhaal van Max een mooi en compleet geheel. Kort samengevat: Dit boek is buitengewoon goed.  Herinneringen van een denkbeeldig vriendje is een verhaal dat veel lezers bij zal blijven.

ISBN 9789049952426 | Paperback | 384 pagina's | Uitgeverij Mistral | september 2012
Vertaald door Ineke van BronswijkVanaf 15 jaar

© Annemarie, 24 oktober 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer: