Markus Zusak

Toon alleen recensies op Leestafel van Markus Zusak in de categorie:

Markus Zusak op internet:

De boodschapper
Markus Zusak

Ed Kennedy, 19 jaar oud, lijkt zijn leven aardig ingericht te hebben. Hij woont zelfstandig, met De Portier, zijn stinkende hond op wie hij dol is. Als taxichauffeur kan hij het aardig redden. En hij heeft een aantal vrienden met wie hij veel optrekt.

Maar het lijkt maar zo. De hond is oud, al zeventien jaar, en zeg nou zelf: alleen een hond als gezelschap? Ed wil graag met een meisje verder door het leven. Hij kent er ook al een, ze hoort tot zijn vriendengroep en is ook taxichauffeur: Audrey. Hij is al zo lang verliefd op haar, maar ze heeft gezegd dat ze dol is op hem, en hun vriendschap juist niet wil bederven door méér. Dus zegt hij niets en lijdt in stilte.

Zijn werk is ook niet waarvan hij gedroomd heeft, en dat wordt hem herhaaldelijk ingepeperd door zijn moeder en zijn succesvolle broer: hij is niet veel waard. Tot de dag dat hij betrokken raakt bij een bankoverval. Het was niet meer dan samenloop van omstandigheden, maar ineens is hij een held, omdat hij de overvaller overmeestert. Ed zou Ed niet zijn als hij daar een slaatje uit wilde slaan. Ambitie, geldingsdrang, daadkracht, het is hem vreemd. Hij wil het het liefst vergeten.

De eerste speelkaart, een Ruiten Aas, komt op hem over als een grap. Dat moet wel. Iemand speelt een spelletje met hem. Maar wie dan? Een van zijn vrienden? En waarom? Wat hebben die adressen die er op staan voor betekenis? Wat moet hij er mee? Hij kan zich niet weerhouden, hij is toch wel nieuwsgierig en gaat naar de genoemde adressen.

Zo wordt Ed van een waardeloze nietsnut (tikje overdreven hoor) een boodschapper. Op ieder adres wordt iets van hem verwacht, en dat is ook het geval als na de Ruiten Aas, de andere azen volgen met opnieuw opdrachten. En er is zelfs een joker in het spel…

Het is een erg origineel verhaal, met een onverwachte ontknoping, die als je even nadenkt natuurlijk heel logisch is, maar toch… Je had iets anders verwacht.
Er zit veel humor in, en is een verhaal met vaart, in een aansprekende stijl met veel dialogen. Op de omslag staat dan ook dat je alleen moet gaan lezen als je het in één ruk uit kunt lezen. Dat valt wel mee. Er is een indeling als in een kaartspel: de azen zijn de delen, de kaarten vormen de hoofdstukken. Niettemin is het een verhaal dat je meesleept. Zusak heeft er voor gezorgd dat het niet een té zoetig verhaal wordt – immers: een boodschapper? Doet toch denken aan iets religieus – door er een flinke portie geweld in te stoppen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: