Els Beerten
Eén mens is genoeg
‘Uw familie laat ge niet in de steek. Want dan laat ge uzelf in de steek. En dan zijt gij niemand meer.’
Het was armoe troef in het gezin, waar behalve Juliette ook een zeven jaar oudere broer is. Louis heet hij en ze is dol op haar broer. Na acht jaar komt er een meisje, Mia. Ze is anders. De rest van het gezin is muzikaal: Louis speelt trompet, zijn vader de accordeon. Juliette danst en droomt van een zangcarrière. Maar Mia heeft niets met muziek, en ze is ook ziekelijk. Ook moeder doet niet mee in het orkest, maar ze wordt niettemin op handen gedragen door haar echtgenoot.
Die zegt tegen zijn oudste dochter:
‘Gij zijt een dapper kind, Juliette, mocht uw moeder u ooit nodig hebben, dan hoop ik dat ge er zijt voor haar.’
Ze belooft het. En dan komt die vreselijke dag: de vader valt dood neer, en haar moeder is totaal de kluts kwijt. Al hun geld spendeert ze aan een grafkelder. Ze gaat met de ene man na de andere. Het enige wat ze wil is aandacht, en ze weet die te krijgen, ten koste van haar kinderen.
Als Juliette beseft wat er gebeurd is, vergeet ze de belofte aan haar vader. Dat zal haar opbreken, en ook al neemt Louis haar mee naar de andere kant van het land, haar schuldgevoelens blijven haar parten spelen. Ze gunt zichzelf geen leven meer.
Ze krijgt veel op haar bord, Els Beerten spaart haar hoofdpersonages niet. Meervoud ja, want in het tweede deel is Wilfried de verteller. Hij is barman, mede-eigenaar van het enige café van het dorp waar Louis en Juliette nu wonen. Zoals zij droomde van een leven als beroemd zangeres, zo wilde hij de Tour de France winnen. Hij had het in zijn benen. Maar ook bij hem slaat het noodlot toe. Louis wordt zijn vriend, en zo leert hij diens zus kennen, de vrouw die zijn hart zal stelen, maar die zo ongenaakbaar is dat hij er niet veel hoop op heeft.
En helaas is het nog niet gedaan met de dramatiek. Bovendien zijn Juliette en Wilfried geen mensen die gemakkelijk hun gevoelens uiten. Ze durven zich niet bloot te geven.
Zoveel drama, zoveel problemen, zoveel ongeluk is er voor de hoofdpersonen dat je zou verwachten dat het een donker verhaal is. Er lijkt nauwelijks hoop te zijn. Als er ergens een zonnestraaltje is, schuift heel snel een wolk er voor..
Je zou er voor minder de brui aan geven. Maar gelukkig laat Beerten haar personages niet helemaal in de steek.
In een prachtige Vlaamse tongval laat ze de personages het verhaal vormen.
Els Beerten (Hasselt) studeerde Nederlands en Engels en volgde tegelijkertijd een lerarenopleiding aan dezelfde universiteit. Sinds 1985 geeft ze Nederlands en Engels, creatief schrijven en theater. Haar eerste boek 'Allemaal willen we de hemel' kreeg vele prijzen.
ISBN 9789045116754 | Hardcover | 256 pagina's | Querido | september 2014
Leeftijd vanaf 15 jaar
© Marjo, 30 september 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
