De helse creaties 3: De IJzeren Prinses
Cassandra Clare

De IJzeren Prinses is het derde deel en slot van de serie De Helse Creaties, die voorafgaat aan de serie De Kronieken van de Onderwereld. Terwijl de liefdesperikelen tussen Jem, Will en Tessa onverminderd doorgaan als een heuse soap, blijft Mortmain dreigen. De schaduwjagers die onder leiding van Charlotte in het Instituut wonen voelen hem steeds dichterbij komen. Ze weten dat hij Tessa wil, maar waarom is eigenlijk niet duidelijk. Wat zijn de krachten die voor hem zo belangrijk zijn? Is het dat zij kan veranderen in wie ze maar wil?  Wie Tessa precies is, wie haar ouders zijn, blijft ook onduidelijk.


Dit derde deel begint met de gruwelijke dood van de vader van de tweeling Lightwood. Op de muur van zijn kamer staan een paar regels:

‘De helse creaties hebben geen medelijden. De helse creaties hebben geen berouw. De helse creaties zijn talloos. De helse creaties zullen hun aanval nooit staken.’

Maar wie of wat zijn dan die helse creaties?
Helaas zullen ze daar snel achter komen. Mortmain heeft een leger van demonen geschapen, dat steeds groter en machtiger wordt. Op het moment dat Tessa ontdekt dat er maar één mogelijkheid is om dat leger te bestrijden, beseft ze meteen wat Mortmain van haar wil. Het slotakkoord is een gruwelijke strijd, met een voorspelbare afloop.

Dat je wilt weten hoe dat voorspelbare einde in zijn werk gaat is maar deels de reden waarom je dit boek geboeid uitleest. Wat namelijk minder voorspelbaar blijkt te zijn zijn de ontwikkelingen binnen het Instituut, en wat er met onze drie hoofdpersonen gebeurt.

Will gaat gebukt onder schuldgevoelens, omdat hij in de jaren dat hij dacht vervloekt te zijn, mensen onheus heeft behandeld. Hoe kan hij geloofwaardig gevonden worden als hij zich nu, vrij van die vloek, anders gedraagt? Daarnaast maakt hij zich vreselijk zorgen om zijn bloedbroeder Jem, met wie het steeds slechter gaat. Deze onzekerheid, en de angst bepalen zijn gedrag ten opzichte van Tessa, die niet altijd goed kan volgen wat er in hem omgaat, en die zelf ook met haar gevoelens worstelt. En dan zijn er nog de personages met een kleinere rol, van wie af en toe wel zou willen dat hun rol groter was. Waarom bijvoorbeeld wordt Cecily ten tonele gevoerd, en waarom komt Jessamine terug? Leuk is dat in ieder geval Sophie belangrijker is geworden.

Zoals we gewend zijn beginnen de hoofdstukken met citaten, en in dit boek lezen we een briefwisseling op de achtergrond, waarin het lot van Charlotte en het Instituut bepaald wordt. Cassandra Clare heeft een feministische tintje in het verhaal aangebracht door de vrouwen erg belangrijk te maken. Is het daarom dat deze series vooral vrouwelijke lezers lijkt te trekken? Of is dat toch de romantiek in de verhalen? Want echt jongens, er is ook genoeg in te vinden dat jullie aan zal trekken: de helse creaties, de gevechten, de strijd om het goed en het kwaad.

In de epiloog wordt een link gelegd met de wereldoorlogen, met alle oorlogen in de echte wereld.

'Ze doden elkaar en doden elkaar, en wij kunnen niets doen.'

ISBN 9789048826957 | Paperback | 512 pagina's | Uitgeverij Atlas Contact | november 2015
Vertaald uit het Engels door Lia Belt | Leeftijd: 15+

© Marjo, 30 maart 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer: