Krystyna Kuhn

Toon alleen recensies op Leestafel van Krystyna Kuhn in de categorie:

Krystyna Kuhn op internet:

http://www.krystyna-kuhn.de

Het spel
De Vallei: Deel 1
Krystyna Kuhn

‘Het zou zoveel makkelijker zijn als je het ongeluk dat op je afkomt van tevoren kunt zien.’

In de Rocky Mountains ligt een gehucht, Fields, en in de buurt daarvan bevindt zich het college waar broer en zus, Julia en Robert, het komende jaar zullen doorbrengen. Een eliteschool, zegt men, maar waarom die zo afgelegen, zo ver verscholen in de bergen moet liggen? Maar dat is nu juist waarom de twee jongeren daar naar toe gaan. Gaandeweg het verhaal krijgen we hints dat hun ouders er niet meer zijn, dat er iets vreselijks gebeurd is in hun verleden, maar het wordt voorlopig niet uitgelegd. Het doet dan ook weinig ter zake voor wat er gaat gebeuren. Misschien wordt dat een rode draad door de hele serie?

We richten ons op het heden, en Julia vertelt hoe zij haar nieuwe wereld ervaart. Het blijkt absoluut niet de gezelligheid, de vertrouwdheid, het thuisgevoel te bieden dat ze zo graag zou vinden. Haar nieuwe vrienden hebben allemaal zo hun geheimen en omdat ze zelf ook niet open kunnen zijn, ontstaan er vervelende situaties. Als de ouderejaars een feest organiseren loopt alles uit de hand.

Dat het een boek voor jongeren is, zou niet moeten betekenen dat er aan je intellect getwijfeld wordt. Kan iemand die op de grond bedwongen wordt, ‘met haar lippen op de grond’ haar belager een trap geven? Ze moet haast een slangenmens zijn. En als bijna op het eind van het boek in een halve pagina verteld wordt over de achtergrond van Julia en Robert is dat een anticlimax. Het is wel erg kort door de bocht. Maar goed, het kan. Ook qua taal is het soms wat overdone.

‘Hij lachte, zijn vingers speelden met haar haar en hij keek naar haar met die prachtige, fascinerende ogen. Julia kon niet anders. Ze moest telkens heel diep in zijn ogen duiken. Maar duiken was tenslotte haar passie.’

Dit soort romantiek valt natuurlijk wel goed bij jongeren. Wat zeker goed zal vallen is de ongelooflijke spanning. Bijna ieder hoofdstuk eindigt met een cliffhanger. Je moet doorlezen, of je wil of niet. Wat voor veel jongeren ook prettig leest, is dat de personages stereotypetjes zijn: Debbie is een hysterische roddeljournalist, Katie de geheimzinnige oosterlinge. Benjamin, de jongen die alles filmt, moet natuurlijk een centrale rol spelen, en dat het meisje in de rolstoel helemaal niet zo onschuldig is, allemaal gesneden koek. Enzovoort.

Er is al een deel twee op komst en het worden er waarschijnlijk zes. Er zijn nog genoeg vragen blijven liggen: wat is het geheim van de school, die niet op Google Earth terug te vinden is? Wie zijn die kinderen voor wie er op de berg een gedenksteen staat?

Omdat duidelijk is dat Krystyn Kuhn een goed spannend boek kan schrijven, hoop ik dat ze de mankementjes van dit eerste deel niet herhaalt in de volgende delen. Maar dat jongeren deze boeken lekker vinden, dat verbaast me helemaal niet.