Jordan Sonnenblick
Drums, girls & dangerous pie
Opnieuw een boek uit de 'made in USA'-serie.
Een thema dat jongeren waarschijnlijk wel herkennen is dat van een tiener die een veel jonger broertje heeft. Zo'n uk die altijd met zijn vingers aan jouw spullen zit. Zo'n knulletje dat altijd komt zeuren om voorgelezen te worden of een spelletje te doen, als je net lekker op gang komt in een spannende game. Zo'n joch dat alles mag van je ouders wat je zelf toch zeker niet mocht toen je zo jong was...
Zo'n broertje heeft Steven, dertien jaar oud, een normale tiener: hij begint meisjes echt te zien, wil een beroemd drummer worden en school is misschien wel saai, maar er valt toch meer spannends te beleven dan thuis.
Maar dan valt op een dag het kleine broertje van een kruk, en hij moet naar de Eerste Hulp. En als Steven thuis komt uit school wacht hem een vreselijke boodschap: zijn broertje is ernstig ziek, hij gaat misschien wel dood. Het gooit het leven van het gezin danig in de war. Aanvankelijk denkt Steven dat het nog wel mee zal vallen, zijn ouders vertellen hem weinig (zijn moeder) tot niets (zijn vader). Ze zien hem zelfs niet meer staan, hij moet zijn eigen eten in de magnetron schuiven, en hebben geen belangstelling voor zijn schoolresultaten of drumprestaties. En met het drummen gaat het juist heel goed, Steven reageert zich af op het drumstel, en gaat met sprongen vooruit. Ook met de meisjes gaat het stukken beter. Maar zijn broertje dan? Soms zijn er heel lastige keuzes...
En wat moeten ze als mama ziek wordt?
"Hoe voelt je gezicht, Jeffy?"
'Dik.'
'Dik?'
'En heet. Waarom vraag je dat?'
'Het is uh...een beetje gezwollen.'
'Wat bedoel je? Heb ik een raar gezicht? Dan vindt de nieuwe dokter vast dat ik er stom uitzie. Ik ga in de spiegel kijken.'
Voordat het in me opkwam om hem tegen te houden, rende hij naar de hal en keek in de spiegel. Ik liep snel naar hem toe en hij keek me vol afschuw aan.
'Steven, ik lijk op een wasbeer.'
'Nee hoor, je lijkt NIET op een wasbeer.'
Eigenlijk leek hij meer op een krankzinnige miereneter, maar het leek me geen goed idee om dat tegen hem te zeggen.
Wel. Zou ik altijd zo blijven?'
"Nee, zo blijf je niet altijd Jeffy. Mensen krijgen zo vaak een blauw oog. Als ze nooit meer beter werden, zou je op straat overal wasbeermensen zien. Ze zouden samen wasbeerkindjes krijgen.'
Moeilijk onderwerp, en ik geef toe dat Sonnenblick het goed heeft aangepakt door het vanuit de ogen van een tiener te vertellen. Het boek is doorspekt met droge humor, en het is niet uit op tranentrekken, al zijn er soms heel ontroerend scènes. Maar het blijft Amerikaans, de manier waarop het afloopt is weer zo zoetig. Ik houd daar niet van.
ISBN 9789047701316 | Paperback | 176 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | oktober 2008
Vertaald door Tjalling Bos
© Marjo, 17 april 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
