Coen de Kort
Rat
‘Hé, daar heb je die kleine rat van de buren. Mag jij nog zo laat buiten?’
roept een van de jongens.
Het is Tijn, hij woont naast ons. (--)
Ik stop en leun tegen de prullenbak naast de bank. ‘Het is thuis weer feest, Tijn. Maar niet heus.’
‘Fuck. Is het weer zo laat? Komt wel erg vaak voor de laatste tijd. Dat loopt een keer uit de hand, jongen. Mijn pa heeft al een paar keer op het punt gestaan om iemand of iets te bellen. Gaat het wel met je?’
Als de vader van Tijn de daad bij het woord gevoegd had, was het misschien niet zo ver gekomen: op een dag kan Rat het geruzie en met name het slaan waar dat mee gepaard gaat niet meer aan zien. Hij springt tussen zijn ouders in. Met een mes. En rent zonder de gevolgen van zijn daad af te wachten het huis uit. Hij neemt de trein en in een onbekende stad verschuilt hij zich. Maar hoe moet het nu verder? Hoe komt hij aan eten? Zijn geld is al snel op. En als het straks koud wordt?
Dan doet zich onverwacht een kans voor: een mevrouw met boodschappen in haar fietstas. Broodjes zo voor het grijpen. En kaas. Als hij zich met de buit verstopt in de struiken wordt hij in de gaten gehouden door een meisje. Ze zegt dat hij haar ontbijt heeft gepikt. Rat denkt nog dat hij haar wel aan kan, ook al heeft ze een ijzeren pijp in de hand, als ze ineens roept: Watje! En nee, ze scheldt hem niet uit, er komt een jongen de hoek om, een grote knul. Rat doet het enige dat hij doen kan: hij stelt voor de broodjes te delen, en tot zijn verbazing gaan ze er op in. Vanaf dat moment vormen ze een drietal, want ook Watje en het meisje Peer zijn weglopers, ieder om een andere reden.
Drie jongeren die bivakkeren in een leegstand pand, en zich in leven houden door winkeldiefstal, en door spullen te verpatsen die ze bij inbraak buitgemaakt hebben. Een verbond, een vriendschap die natuurlijk niet kan blijven duren. Dat is vanaf het begin duidelijk. Maar als de situatie steeds nijpender wordt, en ze te maken krijgen met echte criminelen, wordt hun toestand wel erg precair.
Er moet iets gebeuren. En dat gebeurt dan ook.
Het verhaal over Rat, Peer en Watje leest als een trein, als een avonturenverhaal in een voor jongeren zeer toegankelijke taal. Frisse dialogen en to the point. Maar al is het een fictief verhaal, de thematiek is uit het leven gegrepen. Helaas.
Op de flap staat dat dit een ’behoorlijk grappig boek’ is. Dan is mijn gevoel voor humor vast onontwikkeld, want ik kan geen humor bespeuren in dit zeer realistische verhaal over drie weggelopen jonge mensen. Het is erg genoeg dat een verhaal als dit niet in het hokje van pure-fantasieverhalen gestopt kan worden. Het wordt op een redelijke luchtige manier beschreven, dat wel, maar dat is nog niet ‘grappig’. Gelukkig is het einde wel positief, en is er hoop aan de donkere horizon van het leven van een straatjongere.
ISBN 9789044829754 | Hardcover | 264 pagina's | Clavis Uitgeverij | februari 2017
Leeftijd: 14+
© Marjo, 05 maart 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
