Carlos Ruiz Zafón
Septemberlichten
Na de dood van haar man is het voor Simone Sauvelle moeilijk om in Parijs de eindjes aan elkaar te knopen. Gelukkig bezorgt een lieve weldoener haar een betrekking op een landgoed aan de Normandische kust. Hier gaat ze werken als hoofd van de huishouding en bibliothecaresse voor speelgoedfabrikant Lazarus Jann. Het niet bepaald een droombaan voor Simone maar haar nieuwe baas is aardig en bovendien mag ze met haar twee kinderen Irene en Dorian in een allerliefst huis op het landgoed wonen.
Het grote landhuis waar Lazarus woont heet Cravenmoore en het gebouw is op zijn zachts gezegd intrigerend te noemen. Het is gigantisch en bovendien gevuld met een enorm aantal vreemde, robotachtige, creaties. Irene en Dorian kijken hun ogen uit. Het is fascinerend en griezelig tegelijk. Lazarus is een vriendelijke man en ze mogen hem graag. In zijn gezicht staat verdriet te lezen en dat is ook niet verwonderlijk want zijn vrouw is al twintig jaar ernstig ziek.
Al snel heeft het gezin zijn draai helemaal gevonden. Simone werkt met plezier op Cravenmoore. Dat ze post van een bepaald persoon niet mag openen en niet overal in het huis mag komen neemt ze voor lief. Ieder mens heeft immers zijn eigenaardigheden en het is niet aan haar om daar over te oordelen. Dorian geniet van de prachtige omgeving en Irene heeft vriendschap gesloten met Hannah, een jong meisje dat op Cravenmoore werkt. Hannah is vrolijk en sprankelend en kletst iedereen de oren van het hoofd. Ze stelt Irene voor aan haar neef Ismaël. Het blijkt een schot in de roos want er bloeit iets moois op tussen de twee jonge mensen.
Lazarus weet echter dat Cravenmoore een duister geheim herbergt. Een geheim zo gruwelijk en zwart dat het dood en verderf zal zaaien. Een geheim dat verborgen moet blijven. Een creatuur dat huist in het grote gebouw. Lazarus hoopt dat hij het wezen, een schaduw met een inktzwart hart, voorgoed verborgen kan houden. Dat is echter niet wat de schaduw wil. De schaduw zint op wraak en Hannah is het eerste slachtoffer van zijn bloeddorst. Haar levenloze lichaam wordt in het bos dat Cravenmoore omringt gevonden. En dat is nog maar het begin…
Septemberlichten is een duister verhaal. Een grimmig sprookje. Het gaat over de liefde. De liefde van een moeder voor haar kinderen en vice versa. Ook gaat het over de liefde tussen twee tieners. En de liefde van Lazarus voor zijn vrouw. Met dat laatste is het allemaal begonnen. De verliefde Lazarus schonk zijn hart aan een vrouw maar dat hart behoorde al aan een ander toe.
Bovenal gaat dit verhaal over de schaduwzijde van de mens. Een duistere kant die men verborgen wil houden. Het speelt zich af in 1937, enkele jaren voordat de Tweede Wereldoorlog uit zal breken. Dit jaartal is zorgvuldig gekozen om te benadrukken dat de wereld vergeven is van schaduwen.
Carlos Ruiz Zafón heeft met dit derde young-adult boek opnieuw een zinderend verhaal vol spanning en magie afgeleverd. Het is een mooi staaltje jeugdliteratuur. Een verhaal zo kleurrijk dat het bijna van de bladzijden afspat.
ISBN 9789056724368 | Paperback | 240 pagina's | Uitgeverij Signatuur | mei 2012
Vertaald door Nelleke GeelVanaf 14 jaar
© Annemarie, 27 mei 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Septemberlichten
1937, Armand Sauvelle sterft en laat zijn vrouw, Simone, en twee kinderen, Irene en Dorian, berooid achter in Parijs.
Het geluk lijkt zijn nabestaanden pas weer toe te lachen als Simone maanden later een betrekking krijgt aangeboden, in een huis aan de Normandische kust. Speelgoedfabrikant Lazarus Jann heeft een huishoudster nodig. Hij heeft bovendien een eigen huis voor Simone en haar kinderen, een huis op de klippen. Door een dichtbegroeid bos loopt de weg naar Cravenmoor, het huis waar Lazarus woont, met zijn zieke vrouw. Hij verzorgt haar zelf. Af en toe is er een hulpje: Hannah, een meisje uit het dorp, ongeveer vijftien, net zo oud als Irene. Ze zijn al snel vriendinnen. Hannah heeft een neef: Ismael, zeventien is hij. Irene en Ismael worden verliefd en maken boottochtjes. Dan vertelt Ismael Irene de legende van het vuurtoreneiland en het verhaal van het wrak in de grot.
Wie opgelet heeft begrijpt dat hij de schrijver is van de brief waarmee het boek begint.
Dorian raakt gefascineerd door de mechaniekjes die Lazarus in zijn huis heeft staan, en vermaakt zich prima.
Alles is goed nu. De ellende is voorbij.
Maar dan wordt Hannah gevonden in het bos: dood. Als Ismael hoort dat de politie Hannahs dood afdoet als ‘dood door hartfalen’, besluiten hij en Irene de zaak zelf te onderzoeken. Tussen de bedrijven door leest Irene in het dagboek van Alma Maltisse, de vrouw die omgekomen is in een grot langs de baai, een schrift dat Ismael gevonden heeft in het wrak van haar boot.
Intussen is Dorian op zoek naar de bron van het lichtschijnsel in het bos, waardoor hij Lazarus ontmoet. Die vertelt hem het verhaal van de Doppelgänger (Een doppelgänger is een wezen dat in fictie een vrijwel exacte kopie vormt van een andere persoon) en geeft hem een kleine beschermengel.
Simone merkt dat ze haar werkgever heel erg aardig vindt, en het blijkt wederzijds. Maar al ziet niemand haar, Lazarus heeft wel een vrouw!
Al deze lijntjes, al deze verhalen binnen een ander verhaal, komen bij elkaar in een spannende ontknoping in dit verhaal, waarvan je aanvankelijk zou kunnen denken dat het een romantisch feelgood verhaal is. Maar natuurlijk kennen we Ruiz Zafón…
En ja, het verhaal speelt niet voor niets eind jaren dertig van de vorige eeuw. Tegen deze duistere achtergrond vormt zich een verhaal met verrassende wendingen en onvoorstelbare gebeurtenissen, de een nog angstaanjagender dan de andere; de strijd van het goede en de onschuld tegen het kwade, dat op komt eisen wat toegezegd was; kinderen die moeten zien dat ze al deze verschrikkingen overleven: het zijn de ingrediënten van een meeslepend boek, dat niet geschikt is voor tere zieltjes.
Carlos Ruiz Zafón vertelt in een voorwoord dat hij vier boeken schreef voor hij bekend werd met ‘de schaduw van de wind’. Die boeken werden uitgegeven voor de jeugd. Dit boek is het derde.
‘Maar’ , zegt hij erbij: ‘ik heb geprobeerd het soort roman schrijven dat ik als kind graag had gehad, maar waarvan ik ook nog zou genieten op drieëntwintigjarige leeftijd, als een veertigjarige of als drieëntachtigjarige.’
Als je als thema de liefde neemt, waar de strijd tussen goed en kwaad onlosmakelijk mee verbonden is, dan is het alvast een verhaal voor alle leeftijden.
Zijn hoofdpersonages zijn kinderen, en hij verwijst naar boeken die eerder bij volwassenen bekend in de oren zullen klinken: Orson Welles, Ismael en Hoffmann.
Of hij in zijn opzet geslaagd is? Oordeel zelf, maar wees gewaarschuwd: lees niet op een sombere dag, een donkere nacht, en eigenlijk ook niet als je niet in gezelschap verkeert.
ISBN 9789056724368 | Paperback | 224 pagina's | Uitgeverij Signatuur | mei 2012
Vertaald uit het Spaans door Nelleke Geel | Leeftijd: 14+
© Marjo, 04 juli 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer: