Anne-Laure Bondoux
De tranen van de moordenaar
Maar op een dag komt er een moordenaar naar het huis. In koelen bloede vermoordt hij de vader en de moeder, waarom dat weet hij eigenlijk niet. Hij is gewoon een moordenaar. Maar hij weet niets van de jongen die op dat moment buiten is. Als Paolo thuis komt, ziet hij de moordenaar zitten, bij de lijken van zijn ouders, en staat stokstijf in de deuropening. De moordenaar wil zijn mes grijpen, maar doet het niet.
"hoe oud ben je?" vroeg Angel.
"weet ik niet"
"kun je soep maken?"
Hoe stevig de man het mesheft ook omklemde, hij kon niet tot een besluit komen.
Het kind, zo klein, zo vuil en nat, bleef daar voor hem staan, en hij kon zich niet voorstellen dat hij een eind aan dat leven zou maken. Een onverwacht opspelen van zijn geweten, een beetje medelijden misschien, hield zijn arm tegen.
"Ik heb nog nooit een kind vermoord", zei hij.
"Ik ook niet," antwoordde Paolo.
Dit is het begin van een vreemd soort verstandhouding tussen de bandiet Angel en de jongen. Ze begraven de lijken, en brengen hun dagen door alsof er niets gebeurd is. Tot er weer een reiziger komt...
Het is een aangrijpend verhaal, over goed en kwaad. Men denkt dat dat twee zekerheden zijn, maar de grens tussen goed en kwaad is helemaal niet zo duidelijk. De stijl doet me denken aan die van Coelho. Maar waar ik Coelho nog al gauw zweverig vind worden, gebeurt dat in dit boek niet. Eigenlijk is dit boek niet alleen voor kinderen geschreven, in mijn ogen is het een cross-over. Anne-Laure Boudoux heeft een prijs gewonnen met dit boek, Prix de sorcières 2004.
ISBN 9025739911 | Paperback | 158 pagina's | Gottmer | 2005
Leeftijd: 13+
© Marjo, maart 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
