Wim Hofman

Toon alleen recensies op Leestafel van Wim Hofman in de categorie:
Wim Hofman op internet:

 

Wim Wim




‘We praten nog wel eens.’Morgen.’
Hij (= de vader) ging weg, de voordeur uit. Wim hoorde de deur dichtslaan.
‘Morgen, ‘ herhaalde Wim. ‘Morgen. Maar nu is het vandaag en avond en donker.’

Wim, elf jaar oud, doolt maar een beetje rond. Het is vakantie, maar dat is niet de reden van zijn doelloos rondhangen. Hij is druk bezig zijn ouders en vooral zijn broer te ontwijken. Zijn ouders hebben het duidelijk niet fijn meer samen, en ze maken veel ruzie. Bovendien hebben ze allebei al een ander. Zijn oudere broer Hein is een pestkop. Als hij steeds vaker merkt dat Hein hem bewust opzoekt om te pesten en zelfs dingen vernielt op zijn kamer, besluit hij weg te gaan. Ze zoeken het maar uit thuis. Hij is weg. Een vrachtwagenchauffeur neemt hem mee. Wim weet niet eens waarheen, maar wat maakt dat uit?

Wim Hofman gebruikt niet meer woorden dan nodig is. Daardoor wordt het een vrij feitelijk verhaal. Er wordt niet diep ingegaan op de gevoelswereld van de jongen, maar niettemin is het volledig duidelijk waarom hij dit besluit neemt. De stijl is wel enigszins zoals de jongen het verhaal ook zelf zou kunnen beschrijven. Zijn gevoelens zijn niet diep en breedsprakig, hetgeen hij doet en meemaakt vertelt het verhaal al goed genoeg.

De oorspronkelijke uitgave is uit 1975 en is bekroond met een Zilveren Griffel 1977 en de Nienke van Hichtumprijs 1977.
Aangrijpend verhaal, over een jongen die bij gebrek aan verantwoordelijke ouders dan maar zelf zijn weg probeert te vinden, maar daar natuurlijk te jong voor is. Als is het boek veertig jaar geleden geschreven het is nog steeds actueel.


ISBN 9789045102429 | Hardcover | 132 pagina's | Querido | januari 2006
Leeftijd vanaf 10 jaar

© Marjo, 07 januari 2016


Lees de reacties op het forum en/of reageer: