Vertrektijd
Truus Matti

Als je het boek begint te lezen, denk je dat het een fantasieverhaal gaat worden. Een meisje staat op een kale vlakte, voor een vervallen hotel, waar de neonletters niet allemaal meer branden. Behalve een bus die onder de viezigheid ooit rood was, is er niets... helemaal niets. Het meisje voelt slecht weer aankomen. Ze gaat het hotel binnen, en daar ziet ze een grote witte rat slapend op een barkruk, en een vos, lusteloos over de bar hangend.
Ze praten tegen haar... waar is ze in vredesnaam?
Maar in het volgende hoofdstuk bevindt de lezer zich ergens anders. Daar is ook een meisje de hoofdfiguur, en zij woont met haar moeder sinds een jaar in een huis waar de verhuisdozen nog niet allemaal zijn uitgepakt. Langzaam wordt duidelijk dat de vader er niet meer is, en dat het meisje een geheim heeft waar ze erg mee zit. Haar moeder kondigt aan dat ze weggaat om dingen te regelen. En het meisje schrikt!
Ze is bijna jarig en wordt dan twaalf. Met die verjaardag is iets, maar voorlopig weet je niet wat.
De hoofdstukken wisselen zich af, en langzaam ontdek je dat de meisjes een en hetzelfde figuur zijn, en dat het een verhaal in een verhaal is. Als je denkt te weten hoe het zit, komt er nog wat bij: brieven! Een briefwisseling tussen vader en dochter.

Het is een prachtig verhaal, over rouwverwerking, heel subtiel in het verhaal verweven. De spanningsboog wordt lang uitgesponnen, heel af en toe valt er een puzzelstukje op zijn plaats, en het valt om de drommel niet mee om alle ins en outs te begrijpen. Er zit ook een magisch-realistisch tintje aan, de verhalen raken elkaar op diverse manieren. Gelukkig worden er verschillende lettertypen gebruikt, het zou voor een jonge lezer veel te moeilijk gemaakt worden zonder dat onderscheid.
Truus Matti speelt met werkelijkheid en fantasie, waar je als lezer je hoofd bij moet houden. Maar het is erg mooi geschreven, en zeker de moeite waard om zelfs vaker te lezen. Pas dan, denk ik, zal de puzzel volledig worden.

ISBN 9789056379148 | Gebonden | 197 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | 2007

© Marjo, oktober 2008

Lees de reacties op het forum en/of reageer: