De maan-zaak
Stuart Gibbs

2041: in een nederzetting op de maan wonen 22 mensen, de meesten voor een zestal maanden. Uitverkorenen, zegt men, en dat dachten ze zelf ook toen ze enthousiast van de aarde vertrokken. Maar wat viel het tegen: er is nauwelijks privacy, een gedeeld toilet en overal camera’s. De regels zijn erg streng, het eten is smerig, en zoveel is er niet te beleven. Zeker niet voor de kinderen in het gezelschap. Een daarvan is onze hoofdpersoon, de ik-verteller. Dashiell is twaalf. Hij is in gezelschap van zijn jongere zusje Violet en zijn ouders, die wetenschappers zijn en de hele dag hun bezigheden hebben.
Als op een dag, op een nacht eigenlijk, Dash naar de wc moet, hoort hij per ongeluk een van de wetenschappers praten. Hij heeft het over een bijzondere ontdekking.

‘Ik denk het het tijd is om de waarheid te onthullen.’
De persoon aan de andere kant van de lijn vroeg kennelijk waarom.
‘Omdat ik geen reden meer zie om het geheim te houden,’ antwoordde dr. Holtz. ‘Het is te belangrijk. Ik weet dat je zo je bedenkingen hebt, maar ik verzeker je dat dit echt het beste is.’

En de volgende dag hoort Dash het vreselijke nieuws: dr Holtz is dood. Hij is in z’n eentje buiten het ruimtestation gegaan en blijkbaar heeft hij zijn ruimtepak niet goed aan gehad.Is het een ongeluk? De bevelhebber denkt van wel, en wil er niets van horen als Dash vertelt over het telefoongesprek dat hij gehoord heeft. Dash mag er ook niet over praten met anderen. Maar ja, hij is twaalf, en vindt het verschrikkelijk dat men hem niet gelooft omdat hij een kind is. Dan gaat hij zelf op onderzoek uit. Daarbij krijgt hij gelukkig hulp.

Is dr. Holtz vermoord? En wie van de 22 bewoners is dan de dader? Want het kan niet anders: er is een moordenaar onder hen.

Dan volgt een spannende detectiveverhaal, met valse en juiste aanwijzingen, veel verdenkingen en met gevaarlijke speurtochten en bedreigingen, en een verrassend einde.
Tussen de hoofdstukken door zijn er stukjes uit de ‘bewonershandleiding’, waarin je kan lezen over de regels die gelden op de maan. Natuurlijk zijn de omstandigheden speciaal. Er komt een raket aan met een nieuwe groep mensen, zodat er duidelijk verteld kan worden hoe de omstandigheden anders zijn. De gewichtloosheid bijvoorbeeld. Dash is daar al lang aan gewend, maar hij krijgt de opdracht een van de nieuwkomers te begeleiden, en dat is een leeftijdgenootje. Kira vindt het allemaal nog spannend, en Dash ziet weer voor zich hoe enthousiast hij was toen hij net kwam..

Het is een serieus verhaal in de zin dat er veel details verteld worden over hoe de toekomst, onze toekomst, er uit zou kunnen zien, waar allemaal rekening mee moet worden gehouden als je op de maan gaat wonen, maar er is ook plaats voor humor. Daar zorgt vooral het zusje voor.
De kosmonauten heten moonies, en de hoofdstukken worden aangeduid als lunaire dagen.
Deel twee is er al voor de liefhebbers.

ISBN 9789000343850 | Paperback | 328 pagina's | Van Holkema & Warendorf | augustus 2016
Vertaald uit het Engels door Sofia Engelsman | Leeftijd: 10+

© Marjo, 30 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer: