Simon van der Geest
Spijkerzwijgen
De hoofdpersoon in dit boek, de twaalfjarige Vonkie, zou dat wel willen. Terug in de tijd. Terug naar de tijd dat het allemaal koek en ei was tussen haar vader en moeder. Want de reden dat ze nu bij opa op de boerderij logeert, is dat haar ouders tijd nodig hebben. Zeggen ze.
Vonkie kan alleen maar hopen dat ze die tijd goed besteden en dat ze haar weer gezellig samen komen halen. Die twee weken bij opa heeft ze er dan wel voor over, al is het er maar een saaie boel op het platteland.
Maar opa kan wel verhalen vertellen. Verhalen over vroeger. En dan komt niet alleen het verleden tot leven, ook ziet ze nu de omgeving rondom de boerderij met andere ogen. Opa woonde er ooit met zes broers: Teur, Tenk en Sleutel. Bijnamen natuurlijk. Zelf heette opa Spijker, ‘omdat ze me zo eigenwijs vonden. Zo eigenwijs als een kromme spijker. Probeer een kromme spijker maar eens recht te slaan.’ Zijn één jaar oudere broer werd Buts genoemd. Met Buts beleefde hij avonturen. Zijn vriend.
Maar er is ook iets goed fout. Opa vertelt het niet allemaal, maar Vonkie komt er toch wel achter. De broers hebben al in geen twintig jaar contact gehad. Er was iets met een molen, die molen verderop, waarvan opa haar sterk afraadt er heen te gaan. Ook had het te maken met een meisje.
Vonkie vindt het maar vreemd dat opa en zijn lievelingsbroer elkaar niet meer schijnen te kunnen luchten of zien. Nu woont de broer ver weg, dus het zal niet meevallen, maar ze vindt dat ze weer goed moeten worden samen. Vonkie probeert samen met haar achterneef Sven, die vlakbij woont, ook bij zijn opa, de geheimen te ontsluieren. En dan moeten ze wel bij de molen gaan kijken...
Kunnen zij en Sven in hun jeugdige onwetendheid en overmoed het voor elkaar krijgen dat de twee broers die koppig volharden in hun zwijgen, toch weer met elkaar praten? In ieder geval bellen?
Zoals we gewend zijn van Simon van der Geest staan er weer prachtige zinnen in dit boek.
‘Als je zo oud bent zit je hoofd vast zo vol met herinneringen dat gewone gedachten er maar traag doorheen sijpelen.’
Over de eventuele roeping van zijn broer: ‘Als God ooit Buts ging roepen, dan moest hij weten dat ik nog harder kon roepen.’
Het verhaal is ook mooi: een meisje probeert met alles wat ze in huis heeft het leven van haar opa te regelen zoals zij denkt dat goed is. Aan de toestand tussen haar ouders kan ze niets doen, nu ze ’verbannen’ is, dus haar opa is de klos. Het houdt haar bezig, en geeft haar inzichten mee, zoals iedere tiener die op de een of andere manier mee moet krijgen.
Mooie dialogen, avonturen die een serieus doel hebben maar vaak grappig verlopen, en een groeiende vriendschap, in een mooi sfeervol boek.
Simon van der Geest werd in 1978 geboren in Gouda. Hij groeide op in een piepklein dorpje tussen eindeloze weilanden. Dat komt terug in dit boek.
Je vindt er ook een plattegrond en een leuke stamboom in.
ISBN 9789045116815 | Hardcover | 232 pagina's | Querido | april 2015
Leeftijd vanaf 10 jaar
© Marjo, 01 juni 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
