Roland Colastica
Vuurwerk in mijn hoofd
‘Maakt niet uit, ‘ zegt Jurcell, ‘ik slaap vanavond hier en ik doe wat mijn oma zegt.’
‘Tanchi! Jij ben gewoon veel te keurig opgevoed door die beroemde vader van je.
‘En wat is daar mis mee?’
‘Je moet vaders niet geloven. Eerst voeden ze je veel te streng op en dan laten ze je in de steek.’
‘Mijn vader laat mij niet in de steek.’
‘Waar is hij dan nu?’
‘Aan het werk.’
‘Je liegt,’ zegt de jongen. ‘Je vader is bij jullie weg. Het hele eiland weet het.’
Jurcell wil zich zo graag bewijzen dat hij zich aangesloten heeft bij een straatbende, de Salina Black Cobra’s. De leider van die bende op zijn beurt wil graag dat Jurcell er bij komt omdat hij mooi wel de zoon is van de beroemde voetballer, Richard Ricardo. Eigenlijk vindt Jurcell dat niks, maar hij ontdekt dat de bende spannende dingen doet, dus hij blijft. Maar dan ontdekt hij dat de leider van de concurrerende bende – er is altijd een strijd tussen twee straatbendes! – Gerrit is. En Gerrit, dat is een oude bekende, en zijn rivaal op meerdere terreinen.
Er is natuurlijk het een en ander voorafgegaan aan dit verhaal: er is een reden voor die rivaliteit tussen Gerrit en Jurcell, en er is een oorzaak voor het zich aansluiten bij de bende.
Bij Jurcell thuis gaat het niet zo best: zijn vader de voetbalheld is meer weg dan thuis en zijn moeder heeft er genoeg van, hetgeen ze duidelijk laat merken, zelfs in het openbaar. Ze zoenen niet meer en schreeuwen tegen elkaar. En hij moet heel vaak naar oma, maar die doet van die akelige dingen, ze leest de as van sigaren, of erger: ze lijkt bezeten van geesten!
Op school in de brugklas lijkt de mooie Naïma, op wie Jurcell verliefd is, meer aandacht te besteden aan die witte, Gerrit.
Als zijn juf van geschiedenis - die veel aandacht besteedt aan de nog steeds brandende kwestie van onderdrukking van zwarten door de blanken - ineens veel aandacht krijgt van zijn vader, slaat Jurcell door. En dan is daar die bende, een nieuwe spannende manier van leven.
Gelukkig ontdekt hij op tijd wie zijn echte vrienden zijn..
Dit boek speelt op Curaçao, wat niet direct expliciet verteld wordt, je kunt dat opmaken uit het verhaal of door een korte tekst op de achterflap te lezen. Er is meer dat niet expliciet verteld wordt, er staan woorden in waarbij een woordenlijst achter in het boek handig geweest zou zijn en het verhaal wordt niet helemaal chronologisch verteld; er staan geen illustraties in: dit alles duidt er op dat Roland Colastica zijn lezers hoog inschat! Hij vergt het een en ander van hen.
Het boek komt dan ook aardig in de richting van echte jeugdliteratuur. Dat moge ook nog blijken uit de thematiek die aangesneden wordt: het aspect van de onderdrukking, de eeuwige strijd tussen blank en zwart, daar kan de lezer niet omheen. Maar er is ook het coming-of-agethema, deels in de vorm van de levensvragen die de jongen zich stelt, deels in de keuzes die hij moet maken; en de ouder-zoonverhouding, met een meesterlijke surfscène in de plaatselijke supermarkt!
Voeg nog een vleugje magie toe, flink wat eetlepels humor en romantiek naar smaak is dit een haast volledig boek.
Daarom vind ik het bijna jammer dat de titel en de omslag, hoewel passend bij het verhaal, zo weinig uitnodigend zijn. Want het is zeer de moeite waard!
ISBN 9789025859985 | Hardcover | 128 pagina's | Uitgeverij Leopold | juni 2012
Leeftijd vanaf 10 jaar
© Marjo, 07 maart 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
