Mieke van Hooft
Treiterkoppen
Slachtoffer is Olaf. Hij is net verhuisd en zit op een nieuwe school. Helaas voor hem zit er in zijn klas een jongen die het leuk vindt om anderen te pesten. Olafs achternaam is Stans, en al op de eerste dag riep Derk, de pestkop, 'Olaf Stank' door de klas. Vanaf dat moment begonnen de pesterijen, dingen afpakken, jennen, hem negeren bij de gymles, dat soort dingen. Derk is de aangever, en hij heeft zo zijn vaste volgelingen, die als Derk niet in de buurt is, helemaal zo kwaad niet zijn, maar Olaf vertrouwt niemand meer. Te meer omdat meneer Bert ook al op de hand van de pesters lijkt te zijn. Zo snel mogelijk probeert Olaf te ontsnappen na school, om naar het bos te racen, waar hij tot rust komt als hij de vogels bekijkt met zijn verrekijker.
In het bos ontdekt hij ook een hut, en daar ontmoet hij Jacco. Jacco is al op de middelbare school, maar ook hij is blijkbaar een eenling, en ze sluiten min of meer vriendschap. Olaf heeft twijfels, want Jacco is een branieschopper, een opschepper (om het geen leugenaar te noemen), helemaal niet Olafs type. Maar als de pesterijen op school toenemen, en het groepje hem ook op straat begint te belagen is het Jacco die hem te hulp schiet.
En dan is daar het kleine zusje, die er naar uit kijkt om ook naar school te mogen. Katja kijkt op naar haar grote broer, maar zij weet natuurlijk niets van het pesten. Niemand thuis weet dat. Er is nog een zusje, en moeder is vaak moe. Olaf probeert haar zo veel mogelijk te helpen, en een van de dingen is zwijgen over school. Maar ze moeten wel van zijn zusje afblijven! Dan zal hij heel fel reageren! Hij probeert zelf een weg te vinden om er mee om te gaan.
'Als ze mijn banden laten leeglopen, ga ik rustig naar de conciërge en haal
ik de fietspomp.
Als ze naar me kijken, kijk ik de andere kant op.
Als ze over me praten, doe ik net of ik ze niet hoor.'
Als tegenwicht voor de rottijd op school is er zijn liefde voor vogels. Als Katja een jonge merel vindt, wordt Tup, zoals die genoemd wordt, geadopteerd en goed verzorgd door broer en zus. Maar meneer Bert vraagt hem met het vogeltje naar school te komen, voor de biologieles. En dan loopt alles uit de hand. Zeker als Jacco zich er mee bemoeit.
De lezer wordt al op de eerste pagina in het verhaal getrokken, er is geen inleidende tekst. We zijn meteen op school, in de les. Ook verder staan er weinig beschrijvingen in het boek. Af en toe wat natuurbeschrijvingen, maar over het algemeen is alles deel van het verhaal.
Ook staan er slechts sporadisch tekeningen in, en de bladspiegel is goed gevuld. Ik weet niet of dat alleen in deze uitgave is, maar voor een jonge lezer is het prettiger om wat meer witregels te hebben, en meer tekeningen vinden ze ook als ze tien of elf zijn nog leuk.
Maar het verhaal, daar mankeert niets aan. Het groeit gestaag naar een climax, met eerst een anticlimax en dan weer een nieuwe climax. Het is een recht toe recht aan verhaal, met in de verte toch een opgestoken vingertje, want de boodschap is duidelijk: pestgedrag is niet gewenst. Maar voor alles is er een verklaring, dus oordeel niet te snel.
'Olaf weet nog steeds niet wat de beste manier is om het speelkwartier door te komen. Er zijn drie mogelijkheden: hij kan proberen als eerste buiten te komen en zich verstoppen tussen de struiken of achter het fietsenhok. Hij kan proberen om zo lang mogelijk binnen te blijven en zich op te sluiten in de wc. Of hij kan gewoon tussen de andere kinderen in naar buiten lopen en tijdens het buitenspelen zo dicht mogelijk in de buurt blijven van de juf of meester die pleinwacht heeft.'
ISBN 9025107214 | Hardcover | 160 pagina's | Uitgeverij Holland | mei 1995
Leeftijd: 10+
© Marjo, 15 juni 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
