Mary Hoffman
Stad van maskers
Stravaganza: Deel 1
Arianna werd vroeg wakker door het geschreeuw van de schoonmakers op de piazza. Ze strekte haar koude verkrampte ledematen en wreef de slaap uit haar ogen. Stram liep ze naar de balustrade en keek uit over het plein naar de zuilengalerij achter de campanile. Ze geloofde haar ogen niet. Daar riskeerde een jongen van haar leeftijd zijn leven. Je kon zo aan zijn kleren zien dat hij een vreemdeling was, beslist geen Bellezziaan, zelfs geen Taliaan. Hij droeg de gekste kleren die Arianna ooit had gezien. Hij hoorde hier zomin thuis als een hond in de raadzaal. En toch had hij niet door dat hij in levensgevaar was, want hij stond met het verdwaasde gezicht van een slaapwandelaar op zijn dooie gemak van de warme zon te genieten. Was hij soms niet goed snik?
Wat gebeurd er met je als je het ene moment ziek in bed ligt en je het volgende moment in een wereld vol glamour, intriges en bedrog bevindt? Dit is precies wat Lucien overkomt. Hij doet de onthutsende ontdekking dat hij een “stravagante” is – iemand die zichzelf door tijd en ruimte kan verplaatsen. Door een oud notitieboekje komt hij terecht in de adembenemend mooie stad Bellezza. Ineens bevindt hij zich tussen ruisende jurken, palazzo’s, kanalen, mandola’s én een indrukwekkende duchessa. Maar dat is nog niet alles: Lucien blijkt een belangrijke rol te moeten spelen om de lagunestad te behoeden voor een ramp.
Mijn mening
Gisterenavond (vannacht) toen het boek uit was had ik iets van:” wat een fantastisch boek”. Ik had het in 1 ruk uitgelezen. Deze ochtend heb ik het gevoel dat er toch een paar dingen vragen oproepen. Het boek leest zeer vlot. De spanning is over het algemeen te snijden. Telkens wil je weten hoe het afloopt.
Soms vond ik bepaalde stukken nogal lang uitweiden. Zoals tijdens de ontvoering van Lucien en de tot nieuwe duchessa verkiezing van Arianna. Ik begreep ook niet echt waarom de “oude” Duchessa verkoos om zogenaamd dood te blijven. Dat leek niet helemaal logisch. Ja, ze wilde achter de schermen werken, was het werk als duchessa en de vele verantwoordelijkheden moe. Maar dan zet ze haar dochter dus maar op de troon? Ook begreep ik niet echt waarom ze haar dochter bij haar geboorte afgestaan had aan haar oudere zus. Waarom kende niemand haar familie? Dat zijn dingen die mij nogal onlogisch lijken. Maar ze komen het verhaal wel ten goede. Door die onverklaarbare dingen kunnen er bepaalde plotwendingen wel aan bod komen.
Ik voelde mij het meest verwant met Lucien. Maar ook daar begreep ik niet goed waarom zijn ziekte plots weer erger moest worden en waarom hij in het “echte” leven moest sterven.
Ook begreep ik niet goed waarom William Dethridge zich niet bekend gemaakt had aan Rodolfo nadat hij voorgoed gestravageert was naar Bellezza.
Sommige dingen worden naar mijn mening niet genoeg verklaard of is dat in een fantasyboek niet nodig?
Zoals ik al eerder zei, het boek leest enorm vlot en op het moment zelf stel je je geen vragen. Pas achteraf, als je dieper over de dingen nadenkt heb je het gevoel dat er dingen ontbreken.
De personages worden goed beschreven, het landschap of de achtergrond wordt beeldend weergegeven maar hier en daar zitten er in het verhaal dus “openingen”.
Toch zou ik het boek direct opnieuw lezen, al was het maar om te zien of ik “over” bepaalde dingen gelezen heb. Ik ben in ieder geval van plan om deel 2 en 3 ook te lezen.
ISBN 9000034876 | Hardcover | 333 pagina's | Uitgeverij Unieboek | Het Spectrum | 2003
Vertaald uit het Engels door Annelies Jorna | Leeftijd: 12+
© Inge, maart 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
