Els Pelgrom

Toon alleen recensies op Leestafel van Els Pelgrom in de categorie:
Els Pelgrom op internet:
 

Het onbegonnen feest Het onbegonnen feest


Al zo lang staat dit boekje in de kast. De titel trok niet echt, want wat is nu een feest dat onbegonnen is? Wat moest ik me daarbij voorstellen? Ik had nieuwsgierig kunnen worden, maar zo werkte het ook niet. Maar nu ik eindelijk weet hoe het met het feest zat, weet ik eigenlijk nog niet wat ik met het boek aan moet. Is het gewoon maar een verhaaltje? Moet ik er wat achter zoeken?

Het gaat over een stel dieren die wachten op een olifant zonder dat ze zeker weten dat hij zal komen. Het feest voor zijn komst wordt voorbereid, maar steeds weer moeten ze zelf de gebakken taarten opeten en de slingers verregenen. Hun leven wordt geregeerd door het wachten, er ontstaat een saamhorigheid die wel prettig is, maar wat moeten ze als olifant niet komt?
Wat er in ieder geval wel komt is regen, dagenlang...

Qua taal is het een mooi verhaal. Leuke vondsten ook: de kip die niet goed zien kan (kippig natuurlijk, maar dat woord staat er niet); de eekhoorn die het roer kwijt is want hij heeft geen staart; het varken dat eigenlijk alleen maar aan eten denkt, het zijn stereotypen. En dan is er een jongetje dat zich er ongevraagd mee bemoeit, hij past niet in het verhaal. Ik ken Els Pelgrom niet, misschien is dit wel een typisch Pelgromboek?


ISBN 9021478196 | Hardcover | 131 pagina's | Querido | 1987
Leeftijd: 10+

© Marjo, juni 2006


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Het onbegonnen feest Het onbegonnen feest


Kip, Zeugster, Marter, Pad, Eekhoorn zonder staart en nog meer dieren wonen op de Olifantsberg. Vroeger woonden daar ook mensen maar die zijn allemaal weg op één oud echtpaar na. De huizen die verlaten zijn worden nu bewoond door de dieren. Zeugster zorgt voor Kip en de Reumatische kat. Zij kookt en bakt lekkere taarten en iedereen is welkom in haar huisje.
Vroeger woonde ook een olifant op de berg, Hannibal, maar hij was ineens verdwenen. Marter mist hem nog steeds vreselijk...

Op een dag ziet Marter een krantenknipsel met foto van Hannibal! Hannibal valt uit een soort trein die heel hoog in de lucht hangt. Marter is er kapot van en gaat naar Pad.
'Welnee' zegt Pad, 'hij valt niet, hij springt! Zie je dat niet? Hij springt de rivier in die daaronder loopt. Hannibal komt terug! '
Marter is zo vreselijk blij evenals alle andere dieren. Ze vinden dat als Hannibal thuiskomt er een groot feest moet zijn om zijn terugkomst te vieren. Zeugster bakt heerlijke taarten, het bos en de huizen worden versierd, Wolf en Ram gaan op de uitkijk staan. Maar... waar blijft Hannibal? De slingers regenen kapot, de ballonnen lopen leeg...
Een prachtig verhaal met ontroerende fragmenten en mooie, leuke zinnen erin.

Marter maakte verre tochten en kende de berg als geen ander. En als hij onderweg was - dat was iets vreemds dat hem vaak verbaasde - kwam hij steeds vanzelf terecht ergens in de buurt waar een vriend woonde, en altijd juist die vriend die hij op dat ogenblik het liefste wilde zien.

De herfst, die al zo lang aarzelend voor de deur had gestaan, zette op een dag zijn voet dwars over de drempel en weigerde die terug te trekken. De zon vond dat vervelend: al een tijd stond ze later op en ging vroeger naar bed, en dus moest ze haast maken met haar dagelijkse tocht van de ene rij bergen naar de andere. Daarom koos ze een kortere weg en klom niet meer zo hoog langs de hemel, en de schaduwen die de bomen op het goudkleurige gras wierpen werden langer. Het begon te motregenen, een miezerige regen zonder echte druppels die alles nat maakte, en toen de zon er weer doorheen brak, dampte de aarde: alles was gehuld in een fijne mist. De wilgen waren de eerste die een paar gele blaadjes lieten vallen.


Mooi toch? Een heerlijk verhaal, lezen!


ISBN 9021478196 | Hardcover | 131 pagina's | Querido | 1987
Leeftijd: 10+

© Dettie, april 2006


Lees de reacties op het forum en/of reageer: