Ellen Tijsinger
Verfspatten
Zijn moeder begrijpt het wel en stopt hem af en toe ook tekenspullen toe.
Tussen de ouders van Rutger gaat het niet goed. Er is steeds vaker ruzie en Rutger is bang dat hij daar ook schuld aan heeft omdat hij liever tekent.
Het gaat thuis steeds slechter en langzamerhand begint Rutger steeds zenuwachtiger te worden, zodirect gaan zijn ouders scheiden... wat dan? Hij houdt van de boerderij, is gek op de dieren, vindt het fijn dat hij daar woont maar ziet het niet als zijn toekomst.
Op een dag is het zover, na een knallende ruzie pakt zijn moeder de koffers en vertrekt met Rutger en de tweeling Leo en Lotje naar Amsterdam...
Dat is wel een héél ander leven, de kinderen op school gedragen zich anders en het is er zo enorm druk. Ook mist Rutger Floor heel erg, zijn vriendin die hij al heel lang kent en waar hij nu verliefd op is. Gelukkig kan hij nog tekenen en via het tekenen kan hij zijn boosheid, onzekerheid, frustraties uiten.
Diep in zijn hart hoopt hij dat het nog goed komt tussen zijn ouders maar dan moet hij ook weer bij zijn vader wonen en die wil dat hij gaat leren om hém op te volgen. Ook is hij erg boos op z'n vader, als hij eens wat meer aandacht had gehad voor iedereen in plaats van steeds maar werken, werken... dan...
In het begin van het boek werd wel érg benadrukt dat Rutger liever wilde tekenen maar gelukkig zakt dat in de loop van het verhaal wat weg. Wat dan overblijft is het verhaal van een jongen die probeert te verwerken dat zijn ouders uit elkaar zijn gegaan. Die zich probeert aan te passen aan een nieuw leven en er het beste van wil maken maar bovenal wil blijven tekenen. Er staan af en toe mooie stukken in, vooral het gedeelte in de tekenwinkel was ontroerend. Soms vond ik het zelfs een tikje sentimenteel worden, vooral het einde was wel érg voorspelbaar. Het verhaal had iets weg van een streekroman maar dan voor de jeugd.
Het boek las lekker weg maar echt overtuigend vond ik het niet. Misschien dat jongeren daar heel anders over denken, dat zou kunnen... maar zelf ben ik niet echt enthousiast.
Ellen Tijsinger heeft veel jongerenboeken geschreven en als ik haar website bekijk zie ik wel boeken staan die me aanspreken. Ik ga in ieder geval nog een ander boek van haar lezen om te kijken of nu uitgerekend het eerste boek dat ik van haar lees niet zo'n treffer is en de rest wel de moeite waard is.
ISBN 9000035228 | Hardcover | 144 pagina's | Uitgeverij Unieboek | Het Spectrum
© Dettie, augustus 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
