Spiegelmeisje
Astrid Witte

Als ze met een vriendin in Amsterdam aan het winkelen is, loopt Marleen loopt met een rugzak op haar rug een antiekwinkel in. Dat vraagt om ongelukken natuurlijk en dat gebeurt dan ook. Ze stoot een antieke spiegel om. Gefrustreerd – had die eigenaar die spiegel niet anders neer kunnen zetten – betaalt ze de schade. Voorlopig zit het er niet meer in om nieuwe kleren te kopen, en haar moeder zal wel boos zijn.

Maar dat blijken haar minste zorgen: op weg naar huis krijgt ze tot twee keer toe bijna een ongeluk. Waarom rijden die auto en die fietser aan de verkeerde kant van de weg? En als ze de straat in fietst waar ze woont, klopt er helemaal niets van. Na een tijdje moet Marleen vaststellen dat haar wereld gespiegeld is.

Als haar moeder haar meeneemt naar de dokter, stelt hij natuurlijk de vraag of ze een klap op haar hoofd heeft gehad, of gevallen is. Want het geval Marleen is wel heel vreemd: haar hart zit links, terwijl dat toch eerder geconstateerd zou zijn. Misschien biedt een psycholoog uitkomt?

Een voordeel is wel dat ze de volgende dag niet naar school hoeft, en zo kan Marleen haar plan ten uitvoer brengen. Want zij is er van overtuigd dat haar problemen iets te maken hebben met die spiegel die in gruzelementen is gevallen. Ze moet naar Amsterdam!
Het kost haar wel enige moeite in die gespiegelde wereld, en het lukt haar dan ook niet om de antiquair terug te vinden. Er gebeuren vreemde dingen in Amsterdam. Ze ziet en meisje in vreemde kledij, en het is duidelijk dat alleen zij dat ziet. En waarom achtervolgt die jongen haar?

Alles blijkt te maken te hebben met een onopgeloste verdwijning van een meisje dat werkte in een glasfabriek van Peter Regaux, in de negentiende eeuw gevestigd in Maastricht. Daar werkten de arbeiders, waaronder jonge kinderen, in onmenselijke omstandigheden.

De oplossing van dat oude raadsel vormt een spannend verhaal. Het is alleen reuze jammer dat het verhaal van de industrie in die tijd, die gepaard ging met kinderuitbuiting, zo weinig uitgewerkt wordt. Een nawoord bijvoorbeeld voor wie daar interesse in heeft was prettig geweest. Eer is immers een duidelijke verwijzing naar de familie Regout, die aan de basis stond van de glasfabriek die tot op de dag van vandaag in Maastricht staat.

Marleen komt niet over als een aardig meisje, getuige de manier waarop ze de antiquair de schuld geeft van haar eigen stommiteit en hoe ze over haar moeder praat. Ook houdt ze helemaal geen rekening met de eventuele ongerustheid van haar ouders, en gaat ze gewoon haar eigen gang. Dus had het verhaal dat ze ontsluierde, over de misbruik van kinderen, een eyeopener kunnen zijn, maar de schrijfster heeft daar geen gebruik van gemaakt.

Het verhaal bevat zinnen in Limburgs dialect die onder aan de pagina vertaald staan, en de tekst is af en toe in spiegelbeeld (spiegeltje bij de hand houden!) gedrukt. Vermakelijk is het wel, maar er had meer in gezeten.

ISBN 9789044828382 | Hardcover | 149 pagina's | Clavis Uitgeverij | oktober 2016
Leeftijd: 12+

© Marjo, 06 april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer: