Agave Kruijssen
't Ros Beiaard
Agave Kruijssen
Heer Heem is de bewoner van kasteel Pierlepont, dat onder het gezag van koning Karel valt. Maar hij voert oorlog met de koning, omdat die een neef van hem vermoord heeft.
Om vrede te sluiten biedt de koning hem zijn zuster aan: als Heem trouwt met Aye, en ook de koning trouw zweert, gaat het zand erover. Maar vergeven en vergeten is de zaak absoluut niet. Zeker als blijkt dat het alleen een zakelijke overeenkomst is: koning Karel is helemaal niet van plan hen echt in de familie op te nemen. Het suddert jaren voort, en laait weer op als Heems vier zonen bijna volwassen zijn. De jongste is Reinout. Hij is sterk en als enige in staat gebleken dat grote zwarte paard te temmen. ‘Het Ros Beiaard’ duldt geen ander op zijn rug.
Het paard en de jongen zijn onoverwinnelijk, hetgeen de koning niet aanstaat. Zijn zoon Lodewijk is jaloers: hij moet en zal dat paard hebben. De vier zonen worden op het hof ontboden, en dat loopt helemaal niet goed af…
Als Karel wraak wil nemen en snode plannetjes smeedt, is het zijn zus Aye, die ingrijpt.
En het arme paard is natuurlijk maar een paard.
Bij het lezen kreeg ik soms het idee dat ik dit boek al eens gelezen had, maar dat is toch echt niet zo. Kwam het dan door de bekendheid van het verhaal van de vier heemskinderen?
Het raadsel werd opgelost toen ik las dat dit boek een samenvoeging is van twee andere sprookverhalen: de oorspronkelijke uitgave van ‘Het ros Beyaart’ uit 1999 plus het sprookverhaal ‘Reinout van Montalbaan’ uit 2000. En dat laatste heb ik inderdaad al gelezen.
Het verhaal van het machtige paard zou overigens bij iedereen bekend moeten zijn: het gaat over trouw en verraad; over eer en wraak. Ook de rol van de vrouw in de vroege middeleeuwen wordt hier benadrukt: het was -volgens Agave Kruijssen- niet zo dat de vrouw niets te zeggen had. Achter de schermen -of zoals in dit verhaal: ook daarvoor!- kon een handige vrouw wel degelijk haar invloed laten gelden.
Agave Kruijssen schrijft eigenlijk alleen maar over die tijd. Mag je er dan van uit gaan dat ze er ook onderzoek naar gedaan heeft hoe de normen en waarden in die tijd waren? En klopt haar beschrijving van de manier van met elkaar omgaan? Op haar site staat dat ze dat inderdaad doet:
‘Met veel plezier grasduint ze in oude documenten of ploegt ze door oude brieven, dagboeken, verslagen en wetenschappelijke literatuur. Natuurlijk gaat ze ook naar kastelen en andere historische plaatsen waar belangwekkende gebeurtenissen en verhalen zich hebben afgespeeld. Meer dan de helft van ‘de draagtijd’ van een boek bestaat echter uit verbeten onderzoek. Misschien een tikje stoffig? Dat lijkt maar zo, want Agave gebruikt een gezonde mix van (historische) kennis, empathie en fantasie om al dat ouds een ziel te geven, in haar boeken tot leven te wekken en daarmee voor de lezer toegankelijk te maken. Uiteindelijk spelen immers mensen van vlees en bloed de hoofdrol, mensen die herkenbaar moeten zijn voor de lezer van nu.’
Natuurlijk schrijft ze haar verhalen voor de jeugd, en daarom brengt ze er vaart en spanning in. Soms duikt een wat ouderwets woord op als ‘vermetel’ of 'verduld' en haar personages gaan niet echt zachtzinnig met elkaar om, maar dat maakt haar boeken juist voor die jeugd erg aantrekkelijk.
Leuk is dat in Dendermonde eens in de tien jaar het hele verhaal van de laatste tocht van het Ros Beiaard zo levensecht mogelijk wordt opgevoerd. De heemskinderen moeten dan ook echt vier opeenvolgende broers zijn, en ze moeten geboren en getogen Dendermonders zijn, tussen de 7 en 21 jaar oud. Het Ros wordt van hout nagebouwd en is reusachtig: bijna vijf meter hoog!
Een heel spektakel, en dat terwijl het ‘maar’ een verhaal is, dat zich waarschijnlijk niet eens heeft afgespeeld in Dendermonde.
ISBN 9789085683315 | Hardcover | 272 pagina's | Uitgeverij Lannoo | maart 2006
Leeftijd 11+
© Marjo, 29 oktober 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
