A.F. Harrold
Het lied uit de verte
‘Is die arme Fwanfefka haar lieve poefje kwijt?’
Haar hart slaat op hol: het is die pestkop Neil Noble, vergezeld door zijn twee vazallen. Neil zit haar altijd op haar kop, ze is zijn geliefde doelwit. Ook nu sneren en joelen ze, en verscheuren haar posters, om daarna haar tas in de brandnetels te gooien. Als de pesters haar eindelijk met rust laten, duikt Nicholas Underbridge op. Hij redt haar tas uit de brandnetels. Frank is er niet zo zeker van dat ze nu beter af is. Nick is die enorme jongen uit haar klas die zo raar ruikt, en iedereen zegt dat hij vlooien heeft. Maar als Neil terugkeert en reuze lol heeft omdat ‘die stinkerd’ Franks vriendje is, trekt ze Nick mee. ‘Kom! Wegwezen!’
Het is het begin van een vreemde vriendschap. Vreemd omdat Frank het eigenlijk helemaal niet wil. Wat zullen ze op school wel niet zeggen na de vakantie? Zij, bevriend met die logge jongen? Maar ze gaat zelfs mee naar Nicks huis, en ze gaat er de volgende dagen opnieuw heen. Het is er fijn, en die mooie muziek die ze daar soms hoort, sleept haar helemaal mee. Ze wordt er warm van. En Nick vertelt haar een geheim. Nu mag je een geheim niet verder vertellen, en dat wilde ze ook niet, maar Frank valt opnieuw in de handen van Neil en zijn volgers, en ze weten haar alles te ontfutselen.
Dat dit foute boel zou zijn, begreep ze wel, maar ze besefte nog maar een fractie van de gevolgen…
Het verhaal speelt zich af in slechts enkele dagen en valt in twee stukken uiteen. Aanvankelijk lijkt verhaal te gaan over pesten, maar als we eenmaal Nicks geheim kennen, verandert het in een spookachtig verhaal over twee werelden met slechts een klein raam als doorgang. Vanaf dat moment beginnen er schaduwen over de pagina’s te dwarrelen, steeds meer, steeds groter. Ze worden getekend door Levi Pinfold, die ook de overige grijzige tekeningen in het boek verzorgd heeft. Prachtige sfeervolle tekeningen, die uitstekend passen bij het vreemde verhaal, ze verhogen het mysterieuze gehalte in het verhaal.
Of poes Quintilius Minimus gevonden wordt? Dat zal je zelf moeten ontdekken…
Een mooi, fantasierijk verhaal over een bijzondere vriendschap. Harrold laat zien hoe een klein bangig meisje sterker wordt door deze vriendschap. Haar ouders zijn op de achtergrond, maar Frank laat hen niet toe in deze nieuwe wereld. Ze weet dat het geen zin heeft. Haar moeder werkt hard, en haar vader luistert toch niet. Ze moet zelf haar problemen oplossen. Dat doet ze met de hulp van haar maag. Beetje vreemd natuurlijk, maar op een gegeven moment zegt die maag: ‘je weet toch wel dat je dit zelf bent?’ en zo is dat. Misschien zitten de emoties van een tienjarig meisje wel in de maag. Lichamelijke klachten uiten zich bij kinderen eerder via de maag en buik. Of het is dichterlijke vrijheid, Harrold is immers ook dichter. Dat vind je ook terug in zijn stijl: mooie zinsconstructies in een beeldende taal, met leuke dialogen.
'Frank wist uit ervaring dat ze het soort jagers waren dat hun prooi niet perse wilde vangen. Het was niet zoals op tv, waar de leeuwen of jachtluipaarden de antilope achtervolgden tot ze hun klauwen en tanden erin konden zetten, tot ze grip op het arme dier kregen en het definitief konden verslinden. Noble was anders. Noble was de leeuw die met lange sprongen naast de antilope holde en daarmee zijn prooi net zolang kwelde tot die zich huilend overgaf. Dan pas was hij tevreden.'
A.F. Harrold (1975) is dichter en schrijver. Onderhavig boek is het tweede dat in het Nederlands vertaald werd, en was in ‘De spinsels’ het gedicht dat vooraf gaat aan het verhaal niet vertaald, bij dit boek is dat wèl het geval. Het is een gedicht van Brian Patten.
Met prachtige tekeningen van Levi Pinfold.
ISBN 9789044829679 | Hardcover | 206 pagina's | Clavis Uitgeverij | mei 2017
Vertaald uit het Engels door Tine Poesen | Leeftijd: 10+
© Marjo, 13 februari 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
