Reina ten Bruggenkate
De vergeten vrouw
Dewi werkt hard om rond te kunnen komen. Ranjith heeft meestal geen werk. Bovendien bezit hij niet de vaardigheden om schoenen te maken. Andere bijdragen aan het winkeltje levert hij ook niet. De verantwoording voor het gezin, bestaande uit Dewi, Ranjith en hun dochtertje Malkanthi, rust vrijwel volledig op de schouders van Dewi. Het is een zwaar en schamel bestaan.
Ranjith slaagt er maar niet in zijn leven op de rails te krijgen en uiteindelijk vertrekt hij naar Europa om daar zijn geluk te beproeven. Hij strijkt neer in Zwitserland. Dewi en Malkanthi blijven achter in Sri Lanka. De jaren verstrijken en Ranjith laat steeds minder van zich horen. Dewi is vertwijfeld. Nog steeds houdt ze met heel haar hart van haar man. Ze bidt dagelijks voor zijn terugkeer. Maar Ranjith blijft weg en Dewi voelt zich steeds neerslachtiger.
Reina woont alweer jaren in Nederland maar keert nog regelmatig terug naar Sri Lanka. Zo viert ze er met haar gezin vakantie en later zal ze uit naam van hulporganisaties het land bezoeken. Wanneer ze tijdens een vakantie een zeer wanhopige Dewi aantreft, is ze ontdaan. Ze heeft het erg met haar vriendin te doen.
Dewi besluit haar man te gaan zoeken. Ze hunkert naar hem en is niet langer meer overtuigd van zijn terugkeer. Samen met haar zus Gina bedenkt ze een plan om hem te vinden. Ze halen Reina over om hen te helpen door Dewi naar Nederland te laten komen voor een bezoek. Vanuit Nederland zal ze dan naar Zwitserland gebracht worden. Door mensensmokkelaars. Een riskante onderneming.
Dit waargebeurde verhaal biedt een kijkje in het dagelijkse leven op Sri Lanka. Ik moest even in het verhaal komen en vond het in het begin wat stroef. Al snel kreeg ik de smaak te pakken en las het boek als een roman. Het is een aangrijpend verhaal dat gaat over een liefde die zo diep gaat dat Dewi tot het uiterste wil gaan. Een liefde die Ranjith absoluut niet verdient. Reina ten Bruggenkate heeft het land en haar inwoners prachtig beschreven en ook het verhaal over Dewi, haar familie en de mensensmokkel is duidelijk en raak.
In dit boek legt Dewi haar levensgeluk in handen van een man die andere prioriteiten stelt. Zonder hem is ze niets, vindt ze. Het verhaal laat me met een verdrietig gevoel achter. Het is pijnlijk om te lezen dat een vrouw zichzelf zo afhankelijk en inschikkelijk opstelt. Dat ze genoegen neemt met zo weinig. Ik zal niet verklappen hoe het afloopt maar in mijn ogen is het niet fraai. Dewi heeft er echter vrede mee.
Een waardevolle en interessante toevoeging aan het verhaal is dat beschreven wordt hoe de hulpverlening na de Tsunami door de inwoners van Sri Lanka wordt ervaren. De vergeten vrouw is een boek dat me aan het piekeren heeft gezet.
ISBN 9789490374235 | Paperback | 244 pagina's | Compaan Uitgevers | november 2011
© Annemarie, 11 april 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De vergeten vrouw
Reina ten Bruggenkate
Reina ten Bruggenkate woonde met haar man en kinderen enkele jaren in Katunayaka, Sri Lanka. Daar ontmoet ze Dewi die een piepklein, armoedig schoenwinkeltje runt. Als snel zijn Dewi en Reina heel goede vriendinnen. Dewi is zeer gelukkig getrouwd met Ranjith. "Ze liet prachtige kleurenfoto's zien van haar huwelijksdag en streek verliefd met haar vingers over het gezicht van haar echtvriend. Poëzie in gebaar was het." Ranjith werd aanvankelijk niet door de familie geaccepteerd omdat hij afkomstig was uit een lagere klasse. Maar voor Dewi was het een uitgemaakte zaak. Het was Ranjith of niemand. Vanaf het moment dat ze hem zag wist ze dat hij voor haar op de wereld was gezet. Uiteindelijk wist Dewi haar familie te overtuigen en konden ze trouwen. Ze krijgen een dochtertje en het stel probeert een schoenwinkeltje op te zetten maar Ranjith blijkt een slechte schoenmaker dus wordt er een schoenmaker ingehuurd. Ondanks alle gebeden van Dewi gericht aan haar grote vriend de heilige Antonius, lukt het Ranjith maar niet om een goede baan te vinden hoewel hij grootse dromen heeft. Hij wil een ecologisch hotel beginnen, een eigen taxibedrijf starten maar ja daar heb je wel geld, een opleiding en doorzettingsvermogen hebben en dat heeft Ranjith dus alle drie niet.
Gita, de zus van Dewi, heeft een goedlopende stoffenzaak. Zij is de regelaar binnen de familie, de spil. Iedereen komt altijd naar Gita, zij heeft altijd eten of een slaapplek, alles kan bij Gita. Zij regelt de financiële zaken, zij bemiddelt. Als Reina vragen heeft dan kan ze altijd bij de twee vrouwen terecht, ze geven haar advies, vertellen haar wat ze kan doen of beter kan laten etc. Maar Dewi is de leuke, opgewekte, tikje ondeugende vriendin en blijft de vriendin. Met de zakelijke Gita ontstaat er niet zo'n hechte band als met gevoelige Dewi.
Eenmaal terug in Nederland blijven de twee vrouwen contact houden. Dewi bevalt van een doodgeboren kindje, een zoon, en haar baarmoeder moest daarna verwijderd worden. Voor Dewi zal er nooit de felbegeerde zoon komen.
Reina schrijft trouw maar haar brieven komen vaker niet dan wel aan en langzamerhand wordt het contact steeds minder. Maar dan gaat Reina, na zeven jaar, een paar weken op vakantie naar Sri Lanka en natuurlijk bezoekt ze dan Gita en Dewi.
Alles is veranderd. De man van Dewi werkt nu al jaren illegaal in Zwitserland. Ze hoort nauwelijks iets van hem. Volgens Reina is Ranjith haar gewoon vergeten als ze de verhalen zo hoort. Gita wil dat Dewi Ranjith ook vergeet maar Dewi is koppig, het is en blijft Ranjith en niemand anders. Komt hij niet naar haar terug dan gaat zij wel naar hem... En zo gebeurt het.
Gita en Dewi bedenken een gevaarlijk plan maar dan hebben ze een vriendin nodig die Dewi in Nederland uitnodigt voor een korte vakantie. Na heel veel papiergeregel en gedoe is het dan zover. Dewi duikt een paar dagen onder bij Reina en dan wordt ze volgens plan opgehaald door mensensmokkelaars en naar Zwitserland gebracht... De liefde van Dewi voor haar man is enorm, ze sterft duizend doden van angst maar toch gaat ze, eindelijk zal ze weer bij Ranjith zijn, hij is haar leven. Hun dochter blijft voorlopig bij Gita.
Daarna wordt het al vrij snel stil rond Dewi. Reina probeert nog wel het een en ander te weten te komen via Gita maar die vertelt erg weinig en wat ze vertelt klopt niet, blijkt later... Reina is teleurgesteld, ze is regelmatig in Sri Lanka maar naar Gita gaan doet ze niet meer, ze is er helemaal klaar mee... En dan gaat jaren later in alle vroegte de telefoon, het is Romesh, de jongere broer van Dewi...
Het verhaal beslaat een periode van meer dan twintig jaar. Al die tijd maakte de schrijfster aantekeningen van de contacten met haar Srilankaanse vriendin, maar een eind had het verhaal nog niet. Ze zegt hierover: ‘Ik heb geduld moeten oefenen, maar uiteindelijk diende het einde zich spontaan aan en kon ik gaan schrijven vanuit mijn eigen belevenissen en de herinneringen die Dewi zorgvuldig voor mij had bewaard. Ik heb er niets aan toe hoeven voegen. Het is zoals het was.’
Reina ten Bruggenkate vertelt het verhaal bijna als een roman, echter zonder de sentimentele dramatiek die vaak in waargebeurde verhalen tentoongesteld wordt. Daardoor is het een zeer prettig leesbaar boek geworden. Omdat Reina een tijd in Sri Lanka woonde weet ze ook veel over de sociale gebruiken te vertellen en weeft ze deze heel fraai door het verhaal heen. In de jaren die volgen op haar verblijf keert ze bijna jaarlijks terug naar het land in verband met haar vrijwilligerswerk als bestuurslid van twee hulporganisaties. Met name de weeshuizen en de wederopbouw na de verschrikkelijke tsunami hebben de aandacht. Over dit werk vertelt ze wel, en met zeer veel liefde, maar de rode draad blijft het leven van Dewi. Een leven dat bijna onvoorstelbaar is maar toch de enorme kracht van vrouwen weergeeft. Dewi vocht en vecht nog steeds voor haar en haar man. Mooi is wel dat je ziet hoe iedereen volwassener wordt en hoe houdingen en verhoudingen kunnen veranderen. Er komt meer inzicht, meer begrip, meer wijsheid en bovenal meer respect tussen de vrouwen onderling maar ook daarbuiten.
Goed en indrukwekkend boek.
ISBN 9789490364235 | Paperback | 243 pagina's | Compaan Uitgevers | november 2011
© Dettie, 18 november 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer: