Nicolle van Laarhoven-van Velde
Ik, Ygor
Het boek leest als een heel klein treintje, het bevat een aantal korte verhaaltjes, en je hebt het in een klein uurtje doorgewerkt. Leuker is waarschijnlijk om af en toe een stukje eruit te lezen, ook al omdat je je dan misschien wat minder stoort aan de spel- en tikfouten.
Ik vind de handicap van de schrijfster geen excuus voor zulke onvolkomenheden, maar goed, het is ook geen officieel uitgegeven boek. Geen ISBN-nummer, geen uitgever. En de verhaaltjes zijn leuk.
Waar gaan die over: over de dagelijkse belevenissen die een blind persoon en haar blindengeleidehond meemaken, gezien door de ogen van de hond. Ygor is een prachtige herder, en al is hij blindengeleidehond, hij is en blijft een dier.
'Vaak wordt mij gevraagd, oké, aan mijn baasje dan, wat ik allemaal kan. Nou, heeel veel.
Ten eerste moet ik wat uit de wereld helpen, ik ken geen verkeersregels, dat wil zeggen, ik kan geen snelheid van een auto of een fietser zien.
Natuurlijk stop ik bij de stoep of ga langzamer lopen, zodat mijn baasje alvast kan luisteren of er een fietser of een auto aankomt, dus stok vooruit, en oversteken maar op de gok.'
'Tja, het gaat niet altijd goed hoor en ook gisteren was het weer een puinhoop. We gingen weer eens gezellig naar huis lopen, nu wist baasje dat er een rotonde waar we langs moeten op nieuw werd geasfalteerd maar toch...Van daar liepen we een andere route, ja, want ik loop gewoon maar raak maar baasje moet wel weten waar we zijn.
Dus toen ze zei zoek het rechts, liep ik om de hekken heen en liep zo een berg zand op. Oeps, dat was niet echt de bedoeling, en baasje was een beetje boos, zie je nu niet dat je daar niet door kunt?'
En zo lees je op een leuke manier wat je van een geleidehond wel en niet kan verwachten, en hoe je er rekening mee moet houden dat het een hond is en blijft. Er staan ook hele mooie foto's in het boekje.
ISBN 0000000000000 | Paperback | 72 pagina's | Eigen beheer | december 2011
© Marjo, 29 december 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
