Irene van der Aart
De Boer op
Irene van der Aart
Het is 2003. Cabaretière Irene van der Aart, woonachtig in Amsterdam, is vijfendertig en wil op reis naar Cuba maar... ze heeft geen partner en vrienden zitten net midden in een geboortegolf. Ze boekt dus een groepsreis. In de groep zit een man uit het oosten van het land. De Achterhoek welteverstaan. Irene valt niet op boeren of in haar eigen woorden: "Ik zie Boer totaal niet als relatiemateriaal."
Maar Boer blijkt leuk, open en relaxed gezelschap. En Boer vindt haar leuk zoals ze is en dat is ook wennen voor Irene. Na twee weken zijn ze smoorverliefd en op dag achttien nemen ze heftig afscheid op Schiphol. Hij gaat naar zijn boerderij in Westendorp, zij naar haar woongroep in Amsterdam... Tien jaar later heeft ze tot haar eigen verbazing nog steeds verkering met Boer.
Over haar relatie met Boer en het leven dat ze wisselend leidt in Amsterdam en de Achterhoek vertelt ze in dit boek. Het is vaak hilarisch om te lezen hoe enorm verschillend met alles in de verschillende plaatsen wordt omgegaan.
Het eerste bezoek na de vakantie bij Boer is natuurlijk spannend, vinden ze elkaar nog net zo leuk? Ja dus. Boer leidt haar rond door het woonhuis en de boerderij. De meeste meubels staan er al sinds zijn jeugd en oma kan ook zo terugkomen, haar pantoffels staan er nog... Zelfs de rapporten van zijn broer liggen nog in de kast van slaapkamer die hij met zijn broer moest delen. 'Ik dacht altijd dat het normaal was om een kamer voor jezelf te hebben.' schrijft Irene. Als stadse vindt ze het maar zielig dat de kalfjes apart van hun moeder staan. 'Ik ben geen kinderboerderij' zegt Boer daarop.
Boer heeft na de dood van zijn moeder leren koken want vader kon zich niet redden. Vader woont inmiddels bij zijn vriendin, een paar dorpen verderop.
Irene is gehecht aan haar werk en de stad en Boer wil niet in Amsterdam wonen dus wordt het heen en weer pendelen voor Irene.
Het is erg wennen allemaal. Verse broodjes zijn niet aan de overkant te koop. Elke dag moet er gemolken worden, 's ochtends en 's avonds. Elke zaterdagmiddag komt Sander helpen op de boerderij en hij eet ook altijd mee. Om te vieren dat Irene er is wordt er die eerste keer Chinees gehaald in Varseveld, een koerier is er niet.
Boers huis moet ook haar huis worden maar Boer vindt alles best zoals het is, dus smeedt ze een snood plan en voor Boer het weet is er toch aardig wat veranderd. Het bijzondere is dat Boer in zijn eigen omgeving als een aparte wordt gezien omdat hij graag reist en zijn bedrijf dan overlaat aan de ingehuurde bedrijfsverzorger.
Erg grappig zijn de gesprekken die Irene aanvankelijk in de Achterhoek voerde, ze verstond namelijk niets van het dialect dat rondom Boer gesproken werd. Maar zo langzamerhand rolt ze het landleven in. Ze helpt bij de geboorte van de kalfjes, aanvankelijk ook heel onwennig maar toch... Ze leert de buurt kennen en het belang van naoberschap. Deze noabers moesten aanvankelijk wel lachen om die stadse die in haar roze kleren op de trekker zat. Ze begint te houden van het gemoedelijke en vriendelijke gedrag van de Achterhoekers, van het filevrij autorijden en goedkope parkeren vlakbij de winkels. Ze went aan de verjaardagen in een kringetje, de kermissen, het nieuwjaarwensen etc. Achterhoekers houden van feestjes en bier, veel bier en zij is er ook niet vies van hoewel alcohol een raar effect op haar heeft.
Ze geniet van kerstinkopen doen in Doetinchem zonder uren in het rond te rijden om een parkeerplaats te vinden. Terwijl Boer daarentegen moppert dat hij in de supermarkt iemand voor zich had staan. Dat komt zelden voor.
Hoewel ze nog steeds Amsterdam niet kan missen en erg geniet van de sfeer daar beseft ze wel dat het rustige leventje in de Achterhoek zeer zeker zijn voordelen heeft. Het Vondelpark is mooi, maar achter het huis in Westendorp ligt wel een heel bos...
Irene van der Aart schrijft met een vlotte pen. Soms zat ik tijdens het lezen inwendig flink te grinniken. Met een flinke dosis zelfspot houdt ze haar leven met en zonder Boer onder de loep en het eindresultaat is een heerlijk, humoristisch boek vol verhalen waarbij je steeds denkt, nog één verhaaltje en dan stop ik, maar je leest door tot je het boek uit hebt.
ISBN 9789045022413 | Paperback | 176 pagina's | Uitgeverij Contact | oktober 2012
© Dettie, 18 oktober 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
