Gina DeJesus
Categorie: Waargebeurde Verhalen
Tien jaar gevangen
Flaptekst:
Op 6 mei 2013 werd er in de Amerikaanse stad Cleveland een afschuwelijk misdrijf ontdekt: drie jonge vrouwen waren ontvoerd door een man uit hun eigen buurt. Tien jaar lang werden ze vastgehouden, mishandeld en verkracht. Amanda Berry kreeg een dochter van hem.
Dit boek, geschreven door de slachtoffers Amanda Berry en Gina DeJesus, vertelt het verhaal van hun strijd om te overleven, de onvoorstelbare martelingen en hun onverwoestbare hoop om gered te worden en terug te keren naar een gewoon leven. Hun verhaal wordt afgewisseld met verslagen van de hand van Mary Jordan en Kevin Sullivan, twee Pulitzerprijs-winnende journalisten van de Washington Post. Zij beschrijven de wanhopige pogingen van de familieleden en instanties om de vermiste vrouwen te vinden.
Amanda Berry en Gina DeJesus leiden nu een gelukkig leven bij hun families in de omgeving van Cleveland.
-------------------
Het waargebeurde verhaal van Amanda en Gina. Twee meisjes die in Cleveland zijn ontvoerd en daarna zijn verkracht, mishandeld en mensonterend zijn behandeld. Dit is hun verhaal, wat met behulp van twee journalisten is opgeschreven.
Dat verdient op zich al diep respect want hoe kun je 10 jaar van diepe, mensonterende behandeling nog een keer beleven. Hoe kun je daarna verder leven zonder iedere dag om je heen te moeten kijken en na te moeten denken wat wel en niet mag. Hoe kun je van je dochtertje houden zonder de vader te zien, die al dit leed veroorzaakt heeft.
De meisjes wilden dat de waarheid wordt verteld, wilden dat iedereen het moest weten wat hun is overkomen. Maar kunnen onze kinderen tegen zoiets beschermd worden? Iedere ouder zal ongetwijfeld aan zijn kinderen hebben verteld om niet met vreemden mee te gaan. Maar deze man was toch geen vreemde, wat doe je dan?
Hoe maak je van dit gruwelijke verhaal een goede recensie? Dit boek hoeft toch geen kroon, geen lauwerkrans?
Het verhaal wordt door beide meisjes verteld, die dagboekfragmenten en herinneringen worden afgewisseld door het politieonderzoek en wordt er een tipje van de sluier opgelicht van de jeugd van Ariel. Je kijkt over de schouders van het onderzoeksteam mee, tips die binnen komen, worden onderzocht, maar ook hoe de ontvoerder Ariel voor verwarring zorgt bij de meisjes. In de proloog staat de schuingedrukte teksten letterlijk zijn overgenomen uit het dagboekje die Amanda bijhield.
Toch vraag ik mij af of de boodschap, dat Ariel dit op zijn geweten heeft, doorkomt. Voor veel lezers zal het een opsomming van gruwelijkheden zijn. Als het boek ten einde is, vraag ik mij af of het indruk heeft achter gelaten. Of wij ons echt hebben kunnen inleven in de gruwelijkheden van de meisjes. Persoonlijk denk ik van niet. Dit kun je niet inleven want wij als lezers waren er niet bij. Toch wordt ons een kijkje gegund achter deze tragedie. Laten we met zijn allen er voor zorgen dat deze dingen niet kunnen gebeuren door goede voorlichting te bieden. Misschien… Ooit…
De schrijfstijl is in ieder geval prettig, het lettertype goed zodat het voor een breed publiek toegankelijk is. Want dat is de bedoeling. Ook wordt via een plattegrond aan het begin van het boek de situatie geschetst, waar zich de verschillende locaties bevinden waar de meisjes zijn ontvoerd, woonde en werkte. Tevens staan er bijna aan het einde van het verhaal allemaal foto’s van de meisjes, zoals ze op de flyers waren afgebeeld. Een gruwelijk verhaal, maar waar wel heel duidelijk de overlevingsdrang van de meisjes in naar voren komt.
Een verhaal waarin geloof, hoop en liefde heel goed tot zijn recht komen.
ISBN 9789024568567 | Paperback | 400 pagina's | Luitingh-Sijthoff | april 2015
Vertaald door Hanneke Bos
© Justine, 04 juni 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
