Geert van der Kolk
De drang naar zee
Geert van der Kolk
Geert van der Kolk is behalve schrijver ook een verwoed zeezeiler. In dit boek vertelt hij over zijn reizen naar o.a. Bahama's, Groenland, Bermuda, Puerto Rico, Cuba en Haïti.
Met vrouw en kinderen, elf en dertien jaar, maakt de in Amerika wonende Geert van der Kolk een zeiltocht van een jaar naar Florida en de Bahama's. In Amerika is er wel een leerplicht maar geen schoolplicht. Je mag je kinderen thuis lesgeven.
"Het mooie van een bootschool is dat je afgezien van verplichte nummers zoals talen en wiskunde, kunt onderwijzen wat je wilt. Wij bestudeerden elke vis, schelp en kreeft die we vingen, de identificatie van dolfijnen in Florida, de ruimtevaart toen we langs Kennedy Space Center op Cape Canaveral zeilden en een spaceshuttle zagen opstijgen, de natuurlijke historie van haaien en mangroven, de geologie van de Bahama's, en tijdens het avondeten lazen we De avonturen van Huckleberry Finn, Macbeth, de Odyssee, de goede boeken van de Bijbel (Genesis, Samuel, Marcus) en Robert Graves' The Use and Abuse of the Enlish language."
Na dat jaar moesten de kinderen op hun oude school toelatingsexamen doen. De resultaten waren vernietigend - voor de school.
Geert vertelt over de witte reigers, de haaien, de alligators, de leguanen, het dopje van de snelkookpan en averij. Over de boef en de onderwijzeres op de Bahama's, over de bootvluchtelingen uit Haïti, over Groenland. De verhalen beslaat drie tot vier pagina's en allen zijn ze boeiend. Soms wordt er zeiljargon gebruikt die voor niet-zeilers niet te begrijpen is, dat is onontkoombaar natuurlijk, maar gelukkig komt het niet al te veel voor, het merendeel gaat over de belevenissen onderweg en de mensen die Van der Kolk ontmoet op zijn reizen.
In Santo Domingo bijvoorbeeld komt de commandante van de haven samen met twee soldaten de zeilboot controleren. De commandante wijst naar de kajuit en daar blijkt dat hij een 'klein geschenk' wil. Geert geeft hem tien dollar en daarna is Geert voor eeuwig de vriend van de commandante.
Daarna komt de immigratiedienst aan boord. Deze ambtenaar wilde tachtig dollar, twintig dollar per persoon, te weten Geert en zijn drie bemanningsleden. Geert wil een stempel zodat hij in de volgende haven niet weer hoeft te betalen. Dat kan niet, wordt hem duidelijk gemaakt, en betaalt hij niet dan zal hij in de boeien geslagen worden. Na veel gedoe weet Geert een reçu te krijgen. Dan komt de opsporingsdienst aan boord à vijf dollar. Op de kade moesten ook de bemanningsleden nog wat aan deze man betalen. Bij het verlaten van de Dominicaanse Republiek moest er natuurlijk weer betaald worden voor een despachio, een officiële verklaring dat Geert van der Kolk het land verlaat zonder schulden, onechte kinderen of lijken achter te laten.
Des te verrassender is dat er in Cuba geen enkele corruptie is. Daar mogen ze weliswaar niet overal aanleggen en is er strenge bewaking en controle maar er is geen ambtenaar die stiekem om geld vraagt (op één na).
Onderweg van Santo Domingo naar Cuba deed Geert Île à Vache aan, een eilandje voor de zuidkust van Haïti omdat een vriend het omschreef als het laatste onbedorven eiland in het Caribisch gebied. Geert wist toen nog niet dat hij een jaar later daar terug zou zijn om een Haïtiaanse boot te bouwen. Met die boot zou hij naar Florida zeilen. De tocht die veel bootluchtingen maken... Natuurlijk wordt uitgebreid verslag gedaan van deze tocht die dit keer zeven pagina's beslaat.
(In het midden van het boek zijn enkele foto's van de reizen opgenomen, ook de bouw van de boot en het eindresultaat is daar te zien.)
Geert van der Kolk heeft een prettig boek geschreven dat zeker bij zeezeilers in de smaak zal vallen maar ook voor niet-zeilers is het een aangenaam boek om te lezen.
ISBN 9789046807859 | Paperback | 160 pagina's | Nieuw Amsterdam | juni 2010
Zie ook het weblog van Geert van der Kolk
© Dettie, 11 juli 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
