Midas Dekkers
De vergankelijkheid
Hij begint met zich erover te verbazen dat iets wat toch zo bij het leven hoort, het verouderen, zo ver weggestopt wordt in onze maatschappij. "kennelijk was vroeger echt alles beter, tot aan de oudedag toe.' Tegenwoordig willen we jong zijn en blijven, kijk maar naar al die ouderen die zich gedragen als jongeren, een nieuwe heup laten inbouwen, of een cruise gaan maken. Oud zijn mag niet meer.
Het doodgaan zelf is juist weer wel bespreekbaar geworden, begrafenisondernemers varen er wel bij. Er is een heel nieuwe cultuur aan het ontstaan omtrent het doodgaan.
Natuurlijk haalt Midas er de dierenwereld bij, hij vertelt hoe het daar allemaal in zijn werk gaat. Over voortplanting gaat het, zelfs over eten. Als je dat allemaal leest zou je wel twee keer nadenken voor je een stuk kaas in je mond stopt..Of vlees! Je gaat naar de slager voor vers vlees, maar in feite is dat helemaal niet vers. Dan zou het nog lillend voor je liggen en het bloed zou er uit druipen. Nee, het vlees dat zij eten is al bestorven, het is aas..het rot al. Maar een lekker jus-tje erover en wij smullen.
Dekkers vertelt hoe de natuur alles netjes geregeld heeft, vanaf de bevruchting tot aan het opruimen van dode dieren en mensen.
Over de vreemdsoortige dingen die mensen laten zien in musea, over de capriolen die men uithaalt om het eeuwige leven te bereiken. Een daarvan is natuurlijk de sport. Midas Dekkers ziet niets in sporten, daar worden we echt niet ouder van.
'Oud worden is afzien. Niet roken en minder eten is voor veel mensen een kwelling. Lichamelijke arbeid is zwaar. Je hoeft niet veel fantasie te hebben om in een fitnesscentrum met zijn pijnbanken een martelkamer te zien.
Martelen is van alle tijden. We hoven dan ook niet op het eeuwfeest van de fitnesscentra te wachten om te weten of het kwellen het leven rekt. In 1977 al presenteerde het Centraal Bureau voor Statistiek een onderzoek naar overlevenden van de Duitse concentratiekampen.
Om te zien welke sporen de mishandeling had achtergelaten, gingen de onderzoekers na hoe snel de overlevenden alsnog stierven. De resultaten waren verbluffend. De slachtoffers van de kampen leefden na hun bevrijding niet korter maar langer dan andere Nederlanders.
Van de jonge overlevenden zelfs bijna de helft.
Wie het kamp had weten te overleven, had met het in leven blijven buiten het kamp weinig moeite meer.'
Conclusie: je wordt oud van een karig leven. Een Spartaans leven dus. Of je daar gelukkig bij bent, dat is iets anders ...
Het boek zet je toch wel even aan het denken. Even ... want de luie stoel met het kopje koffie en koek erbij lonkt alweer.
ISBN 9025409105 | Paperback | 256 pagina's | Uitgeverij Contact | 1997
1e druk
© Marjo, mei 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
