Peter Wohlleben
Het verborgen leven van bomen
Peter Wohlleben
Flaptekst: In Het verborgen leven van bomen deelt boswachter Peter Wohlleben zijn diepe liefde voor het bos en bomen. Hij vertelt fascinerende verhalen over de onverwachte vaardigheden van bomen en verklaart de verbazingwekkende processen van leven, dood en wedergeboorte die hij heeft waargenomen in de bossen. Want net als menselijke families wonen bomen samen met hun kinderen, communiceren ze met elkaar en ondersteunen ze elkaar in de groei. Zo delen ze onder meer voedingsstoffen met elkaar en creëren ze een ecosysteem dat de gevolgen van extreme hitte of kou voor de hele groep vermindert. Als gevolg van dergelijke interacties kunnen bomen in een familie of groep heel oud worden, in tegenstelling tot alleenstaande bomen die het vaak moeilijker hebben.
Op basis van baanbrekende nieuwe ontdekkingen presenteert Wohlleben op opwindende wijze de wetenschap achter het verborgen en onbekende leven van bomen. En zo betreden we een compleet nieuwe wereld.
Erg interessant, al draaft de auteur soms door. Hij gebruikt menselijke zintuigen om het communiceren en registreren te benoemen. Dat maakt het wel prettig om te lezen. De bomen worden er menselijk door, terwijl het vast en zeker om automatische processen gaat. Het komt echter wel héél dicht bij horen, zien, en ruiken. Wortels van graan b.v. maken soms een knappend geluid. Laat men dit geluid in een laboratorium aan planten horen, draaien alle wortelpunten die kant op! Ik moest meteen denken aan mensen die tegen planten praten en planten die beter groeien bij bepaalde muziek.
Bomen maken, als ze door dieren worden aangevreten, stoffen aan die de bladeren minder lekker maken en zenden signalen uit waarmee ze de buurbomen waarschuwen. Die beginnen ook meteen de smaak van hun bladeren aan te passen. De giraf of olifant loopt vervolgens een heel stuk door voor hij zijn tanden weer in het groen zet. Verder zijn ze in staat hun genen aan te passen aan de omstandigheden. Bomen die altijd veel water tot hun beschikking hebben gaan hier niet zuinig mee om. Komt er opeens een jaar van grote droogte dan hebben ze zwaar te lijden, maar ze zullen daarna zuiniger met het water omspringen.
Jammer dat de vertaalster een paar steken laat vallen. Ze laat de geitenbaard, een tuinplant met mooie pluimen in het bos groeien, terwijl de beschrijving duidelijk op geitenblad slaat, een andere naam voor wilde kamperfoelie. En het gezegde: bij onweer 'Eichen soll man weichen, Buchen soll man suchen' wordt door haar vertaald als 'eiken moet je wijken, boeken moet je zoeken (of beuken moet je zeuken)'. Moet het per se rijmen dan? Overigens maakt de auteur gehakt van deze volkswijsheid.
Maar zoals gezegd, bomen zijn net mensen en je gaat ze na dit boek gegarandeerd met andere ogen bekijken!
ISBN 9789400507326 | Hardcover | 222 pagina's | Lev. Uitgevers | maart 2016
vertaald door Bonella van Beusekom
© Berdine, 07 oktober 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
