Sue Klebold
Het besef van een moeder
Sue Klebold
Sue en Tom Klebold noemden hun jongste telg Dylan hun “zonnetje”. Hij was een lief, makkelijk kind. Een jongen met engelachtig blond haar. Een jongen die de toekomst vol vertrouwen tegemoetzag en zich voorbereide op zijn studententijd. Dylan Klebold was een zoon om trots op te zijn. Een zoon die geliefd en gewaardeerd werd. Tot op de dag van vandaag kan Sue Klebold de afgrijselijke daad van haar kind dan ook niet bevatten. Ze zal nooit helemaal kunnen begrijpen waarom Dylan ervoor koos zijn leven en dat van vele anderen te beëindigen.
Op 20 april 1999 liepen Dylan Klebold en zijn vriend Eric Harris hun school, de Columbine High School, binnen. Ze droegen wapens en explosieven bij zich. Ze plaatsten bommen met als doel zichzelf en honderden anderen van het leven te beroven. Toen de bommen niet afgingen, schoten ze om zich heen. Die dag stierven vijftien mensen, waaronder Dylan en Eric zelf. Meer dan twintig mensen raakten gewond. Het nieuws van de schietpartij ging de hele wereld over. Dylan en Eric werden afgeschilderd als monsters en hun ouders als slechte ouders.
Op 20 april 1999 veranderde het leven van velen voorgoed. Ook dat van Sue en Tom Klebold en hun oudste zoon Byron. Sinds die dag probeert Sue te bevatten wat er is gebeurd. In dit boek beschrijft ze haar zoektocht naar antwoorden, haar tegenstrijdige gevoelens, haar wanhoop, paniekaanvallen en haar verdriet. Terwijl de wereld sprak over een monster, rouwde Sue om haar zoon. Ze hield zich vast aan het idee dat Dylan onvrijwillig bij de schietpartij betrokken was geraakt. Dat Eric, die een slechte invloed op Dylan had, hem min of meer had gedwongen of gedrogeerd. Toen er videobanden en dagboekfragmenten opdoken waarin Dylan een heel andere kant van zichzelf tentoonspreidde, verging haar wereld voor de tweede maal. Het rouwproces begon van voren af aan.
Sue geeft eerlijk toe dat Dylan de laatste jaren van zijn leven niet altijd even vrolijk was. Maar goed: Dylan was nu eenmaal een puber. Sue vond zijn gedrag niet abnormaal. Aan haar zoon was niet te merken dat hij met depressieve gevoelens kampte en aan zelfmoord dacht. Sue beseft dat zijn dood in werkelijkheid een geplande zelfdoding was. Natuurlijk had hij nooit op deze manier een einde aan zijn leven mogen maken. Sue blijft maar haar excuses aanbieden voor wat haar zoon heeft gedaan. Ze probeert de lezer ervan te overtuigen dat zij en haar man Tom geen slechte ouders waren en tegelijkertijd geeft ze toe dat ze de problemen van haar kind onderschat heeft. Dylan verborg zijn gevoelens achter een vriendelijke lach en Sue en Tom hadden niet in de gaten hoe slecht het met hem ging. Sue houdt zich tegenwoordig als vrijwilligster met zelfmoordpreventie bezig in de hoop andere ouders een enorm verdriet te besparen.
Het besef van een moeder is een pijnlijk en verdrietig boek maar ook een heel interessant boek omdat het inzicht in het rouwproces van ouders van misdadigers geeft. Als de kranten over een vreselijke misdaad berichten, denk ik vaak aan de familie van de dader. Het zou je kind, man, vrouw, broer, zus, vader, moeder maar zijn. Ook al hebben familieleden van de dader zelf geen misdrijf gepleegd, ze worden vaak toch medeverantwoordelijk gehouden. Ouders van misdadigers zijn slechte mensen die hun kinderen mishandeld of slecht opgevoed hebben, is de algemene gedachte. Ook tegen Sue en Tom Klebold werd een rechtszaak aangespannen. Sue legt keer op keer uit dat ze werkelijk geen slechte ouders waren. Ze gaven hun kinderen cornflakes met weinig suiker en ze mochten niet al te lang televisiekijken. Het gezin ging keurig naar de kerk en Dylan en Byron waren goedgemanierd. Het was een doorsneegezin. Een gelukkig gezin. Tegelijkertijd verwijt Sue zichzelf dat ze niet vaak genoeg met Dylan heeft gepraat. Dat ze meer aandacht aan kleine problemen had moeten schenken. Sue worstelt en blijft worstelen.
Het besef van een moeder doet inzien dat ouders van een misdadiger levenslang hebben. Ze zitten de rest van hun leven vol zelfverwijt en kampen met tegenstrijdige gevoelens. Wat hebben ze verkeerd gedaan? Hébben ze eigenlijk wel iets verkeerd gedaan? Sue blijft maar naar verklaring zoeken. Ze analyseert het volledige leven van Dylan. Alles wat hij zei en deed probeert ze in een andere context te plaatsen. Een context die haar duidelijkheid zal verschaffen. Duidelijkheid die er nooit zal komen. De enige die immers duidelijkheid kan verschaffen, is er niet meer.
ISBN 9789400506947 | Paperback | 351 pagina's | Lev. Uitgevers | februari 2016
Vertaald door Bonella van Beusekom
© Annemarie, 26 februari 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
