Andy Dennis

Toon alleen recensies op Leestafel van Andy Dennis in de categorie:
Andy Dennis op internet:

 

Ebola van dichtbij Ebola van dichtbij


en Anna Simon


Op de achterkant van het boek lezen we: "Het is oktober 2014 en een verwoestende epidemie van de virusziekte Ebola woekert in Sierra Leone, Liberia en Guinee. De hulporganisatie Artsen zonder Grenzen (AzG) is één van de voornaamste spelers in de strijd tegen de ziekte. Artsen zonder Grenzen heeft meer en meer verpleegkundigen en dokters nodig om te werken in hun Ebola klinieken."

Wie in die tijd het nieuws volgde en regelmatig naar het journaal keek, herinnert zich de beelden van doodzieke mensen, waaronder ook veel kinderen. Daaromheen artsen en andere hulpverleners, zoals verpleegkundige en ook vrijwilligers, die in science-fictionachtige pakken rondlopen. Verder een afrasteringen van oranje kunststof ter aanduiding dat het achter die grens zonder zo'n pak levensgevaarlijk is. 

Een foto van zo'n omgeving is op de Nederlandse versie van het boek afgedrukt, maar hoe erg het ook klinkt, dat is 'slechts' een plaatje of in het journaal een bewegend beeld. Je kijkt ernaar tussen alle andere (gruwelijke) beelden uit de wereld, je bent op dat moment geraakt, maar vaak ga je daarna toch weer over tot de orde van de dag, want het lijkt allemaal vaak zo ver weg.

Dit boek daarentegen, trekt je achter die oranje afscheiding en neemt je mee aan de rubber gehandschoende hand van de mensen met die buitenaardse pakken en brengt je naar de slachtoffers toe, zij worden mensen in plaats van plaatjes. Moeders, vaders, opa's, oma's, baby's, kinderen, ooms en tantes. Deze patiënten zijn niet zomaar nummers, ze hebben ieder hun eigen verhaal. 

De auteurs, van dit aangrijpende boek, gaven gehoor aan de oproep van Artsen zonder Grenzen om hulp te bieden en lieten hun normale werk voor twee maanden achter om te gaan werken in een Ebola kliniek in de afgelegen provincie Kailahun in Sierra Leone. Zij vertellen hun ervaringen in de Ebola crisis van dichtbij - en op een zeer persoonlijke manier - vanaf het moment dat ze besloten om zich aan te melden bij Artsen zonder Grenzen, de training in Amsterdam en de reis naar Kailahun, tot het werk in de Ebola kliniek. Samen met tientallen mannen en vrouwen uit Sierra Leone zorgden ze voor meer dan 150 patiënten met Ebola.

Journalist Tulip Mazumdar, die verschillende verslagen over de Ebola-epidemie maakte vanuit West-Afrika voor de BBC, schreef het voorwoord. In zijn eerste zin schrijft hij dat deze Ebola uitbraak in West-Afrika de meest ernstige bedreiging van de openbare gezondheid van de laatste decennia was. De wereld reageerde traag, zo meldt hij, en de gevolgen waren verschrikkelijk. Hieruit blijkt maar weer, dat ondanks dat we voorzien zijn van hele snelle informatievoorziening, we dit soort zaken in het westen toch als letterlijk ver van ons bed beschouwen. Pas als ons berichten bereiken dat misschien reizigers naar ons eigen land zijn teruggekeerd met een mogelijke Ebola besmetting gaan de alarmbellen luiden en vrezen we voor onszelf. Des te meer is het te waarderen dat mensen zoals Andy Dennis en Anna Simon wel besluiten hulp te bieden.

Ik heb met grote bewondering en op veel momenten zeer ontroerd hun verhaal gelezen. Hoe moeizaam het was om met die buitengewone bescherming te werken in de enorme hitte en dat je contact moet leggen met je patiënten door dat schild heen. Patiënten, die heel erg ziek waren en desondanks zeer dankbaar dat er mensen waren die voor hen wilden zorgen, want de volwassenen wisten uiteraard dat het erop of eronder zou worden. Vaak was dan ook medemenselijk zijn het enige nog wat de verzorgers voor hun patiënten konden doen, maar er waren ook lichtpuntjes als een patiënt genas en terug kon keren naar zijn familie.
Voor de auteurs was het moeilijk weer terug te keren in hun 'normale' wereld. Een wereld die een hele andere leek dan waar zij 'slechts' twee maanden hadden verbleven. Voor iedereen die benieuwd is wat zo'n ervaring betekent, maar ook voor wie enigszins wil begrijpen wat Ebola van dichtbij betekent en hoe bevoorrecht wij zijn met de omgeving waarin we leven, is het lezen van dit boek meer dan de moeite waard.






Over de auteurs
Andy Harris is een gediplomeerd verpleegkundige sinds 1995. Voor die tijd werkte hij als militair gewondenverzorger bij de Royal Air Force (RAF). In 1991, na een actieve missie in de eerste Golf Oorlog, is hij weggegaan bij de RAF. Hij had besloten dat als hij ooit weer in een oorlogssituatie terecht zou komen, het in een humanitaire rol zou zijn en niet meer in een militaire rol.
Het grootste deel van zijn loopbaan als verpleegkundige heeft hij in de Engelse National Health Service (NHS) gewerkt, vooral op de Spoedeisende Hulp en op de Intensive Care.
In 2004 zag hij de wereldwijde respons op de tsunami in Azië. Hij was zeer onder de indruk van één specifieke hulporganisatie, AzG, en ging daar in juni 2005 aan het werk als verpleegkundige. Zijn eerste missie was in Noord Uganda, om te zorgen voor mensen die gevlucht waren voor de LRA (Lord’s Resistance Army). Daarna heeft Andy nog twee keer gewerkt in Zuid Sudan. In 2008 was hij in Yambio, vlakbij de grens met de Democratische Republiek Congo, om te helpen met het opzetten van gezondheidscentra in twee afgelegen gebieden. Deze missie werd ook geraakt door het geweld van de LRA; eind 2008 werden zelfs twee mensen gedood bij een aanval op één van deze centra.
In 2013 runde hij het voedingsprogramma in Leer Hospital in het noorden van het land. Dit ziekenhuis bestond al 25 jaar, tot het in een paar weken tijd verwoest werd door oorlogsgeweld, vlak nadat hij was vertrokken in januari 2014. Nu werkt hij op de endoscopie-afdeling van het Harrogate District Hospital in Engeland.
Op 20 mei 2016 vertrekt Andy naar de Verenigde Staten, samen met zijn vriendin Tracey Hill, om te proberen te fietsen van de westkunst naar de oostkust om geld in te zamelen voor Artsen zonder Grenzen.
Website: andy4msf.com

Anna Simon is internist, gespecialiseerd in infectieziekten. Zij werkt als universitair hoofddocent in het Radboudumc in Nijmegen, waar ze de zorg voor patiënten combineert met wetenschappelijk onderzoek en onderwijs. Haar speciale aandachtsgebied is heel zeldzame erfelijke aandoeningen met een immunologische oorzaak. Zij heeft twee jaar in de Verenigde Staten van Amerika gewoond en gewerkt tijdens een post-doctoraal wetenschappelijk onderzoek in 2006-2007, maar had niet eerder patiëntenzorg verricht buiten Nederland. Begin oktober 2014 reageerde ze op de oproep van Artsen zonder Grenzen voor dokters en verpleegkundigen om in de Ebola epidemie te werken, en ze werd aangenomen.
In 2015 verscheen haar debuutroman, Oproer tussen Maas en Waal.
Website: annasimon.nl


ISBN 9789461539717 | Paperback | 290 pagina's | Uitgeverij Aspekt | mei 2016

© Ria, 24 oktober 2016


Lees de reacties op het forum en/of reageer: