Yvonne Prins
En, waar blijven de kinderen?
Yvonne Prins
Boeken over ongewenste kinderloosheid zijn schaars. In lijn met, wat ook Prins, de maakbaarheid van onze samenleving, noemt, is informatie hoe ongewenste kinderloosheid kan worden “opgelost” in overvloed aanwezig. Dat suggereert dat je toch vooral zelf veel kunt doen om wél kinderen te krijgen. Veel mensen zijn op de hoogte van afkortingen als IVF en ICSI. Velen daarvan omdat zij zelf of iemand in hun nabije omgeving er mee te maken hebben (gehad). Maar ook als deze weg lijkt afgesloten kun je nog altijd een kind krijgen via andere wegen, zoals bijvoorbeeld adoptie.
Het krijgen van een kind ligt in de ‘maakbare’ lijn der levensverwachting. Deze verwachtingslijn is het krijgen van een leuke, maar vooral goede baan, partner zoeken, huisje erbij, (misschien) trouwen en dan een kindje ‘nemen’. De survivalgids van Prins leert ons dat deze lijn met elkaar samenhangt maar vaak niet zo vanzelfsprekend is. Het niet krijgen van kinderen kan naast medische problemen op het gebied van vruchtbaarheid ook komen doordat men (nog) niet de juiste partner heeft gevonden om kinderen mee te krijgen of, zoals zij zelf heeft ervaren, door andere medische problemen waardoor het krijgen van kinderen een gevaar kan vormen voor de toekomstige moeder.
Yvonne Prins slaat in dit boekje de spijker op z’n kop, met name als het gaat om reacties uit de omgeving op het uitblijven van kinderen. Als ervaringsdeskundige kan ik dit beamen. Wie geen kinderen ‘neemt’, en dat geldt zeker voor een vrouw, zal wel uit zijn op het maken van carrière. Wie niet het hele medische traject doorloopt om alsnog een kindje te krijgen, wil ze vast niet graag genoeg. Prins beschrijft in haar boekje al deze reacties uit de omgeving en wat dit betekent voor degene die geen kinderen krijgt of ze nog niet heeft, terwijl dit wel van haar verwacht wordt. Prins laat ook zien dat dit voor vrouwen heel anders ligt dan voor mannen, namelijk de verwachting bij vrouwen is veel hoger gespannen als het gaat om het krijgen van kinderen. Het boekje staat vol praktische tips en is daarmee, zoals de ondertitel suggereert, inderdaad een survivalgids om deze reacties van de omgeving het hoofd te kunnen bieden. Daarnaast beschrijft Prins tips voor het je wel of niet begeven in een situatie waarin baby’s en kinderen de hoofdrol spelen, zoals kraamvisites of kinderverjaardagen.
Het hoofdstuk over de tikkende biologische klok en het (nog) niet hebben van een geschikte partner om een kind mee te krijgen spraken mij minder aan. Dat zal te maken hebben met het feit dat mijn biologische klok de leeftijd voor het krijgen van kinderen al voorbij is en ik een partner heb waarmee ik heel gelukkig ben zonder dat wij kinderen hebben. Zoals Prins beschrijft heb ik altijd kunnen genieten van andermans kinderen, maar dat is, zoals ze zelf ook zegt, niet voor iedereen even gemakkelijk. Voor die laatste situatie geeft Prins, die psychologe is, ook tips die naar mijn mening zeer bruikbaar zijn. Kortom het boekje van Prins is zeker het lezen waard voor mensen die kinderen willen, maar (nog) niet hebben, maar ook voor mensen uit de omgeving van deze mensen, zodat de omgeving wat meer inzicht krijgt in de situatie van mensen die ongewenst kinderloos zijn en daar door het lezen van het boek dan wellicht wat tactvoller mee om gaan.
Yvonne Prins is psycholoog, coach en auteur. Zij had graag kinderen gewild, maar heeft ze niet. Eerder verscheen van haar bij Scriptum: Ziekenhuis Survivalgids. Wegwijs in de wereld van de witte jassen.
Yvonne Prins was zaterdagochtend 8 september te gast bij het Radio 2 programma Cappuccino en sprak daar met presentator Jurgen van den Berg over haar boek. Het item is hier te beluisteren.
ISBN 9789055940 | Paperback | 184 pagina's | Scriptum | 2012
© Ria, 17 september 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
