Melanie van 't Hof
Het leven verlaten?
De auteur van dit boek, beweert dat zij geen schrijver is, maar volgens mij is ze dat wel. Misschien komt dat omdat ze een verhaal te vertellen had, maar dat heeft ze wel op een heel mooie manier gedaan. In november 2012 verscheen van haar hand bij dezelfde uitgever het boek De afgekeurde lever. In hoeverre dit nieuwe boek een aanvulling is op deze 'oude' titel is mij niet duidelijk.
Melanie wordt ongeneeslijk ziek verklaard, ze heeft leverkanker in een vergevorderd stadium. Haar tumor is te groot en te agressief om nog voor een behandeling in aanmerking te komen. De kankerprotocollen ‘schrijven voor’ dat zij het leven moet verlaten. Zij krijgt te horen dat ze nog drie maanden te leven heeft. Dat kan ze niet geloven en aanvaarden, ze wil vooral voor haar jonge zoon Steve in leven blijven.
Op meeslepende en vlotte wijze doet zij verslag van een wanhopige zoektocht naar overleving, in binnen- en buitenland, zonder een spoor van zelfbeklag of het nawijzen van anderen. Integendeel, humor en zelfspot zijn ruimschoots in haar verhaal vertegenwoordigd. Ze beschrijft nauwgezet tegen welke zaken ze aanloopt in haar zoektocht, maar ook wat dit voor haar persoonlijk en voor haar directe omgeving betekent. Al snel heb je als lezer in de gaten dat hier een enorme doorzetter en zeer optimistisch mens aan het woord is. Ondanks de indringende boodschappen die ze steeds opnieuw te horen krijgt, verliest ze zelfs niet de aandacht voor haar omgeving.
Bijzonder daarbij is met name haar ontmoeting met de Amerikaan David. Ze ontmoet hem als ze met haar zoon Dave met de Thalys naar Parijs gaat. Op dat moment vermoedt ze nog dat dit misschien wel de laatste keer is dat zij met haar zoon op reis is. Terwijl Dave geniet van het avontuur met de hogesnelheidstrein, voelt Melanie direct dat de ontmoeting met David meer is dan zomaar een leuk man en dat geldt voor beide. Ondanks dat ze tegen zichzelf zegt dat het eigenlijk niet kan om een man aan je te binden als je dood gaat, slaat de verliefdheid bij beiden direct in als een bom.
Zowel de liefde voor haar zoon als die voor David geven haar de kracht om fysieke en mentale grenzen te verleggen en anderen, ook haar artsen, hierin mee te slepen. Haar lange zoektocht eindigt in België, waar een uiterst ervaren chirurg haar leven redt met een afgekeurd orgaan. Hij schreef een prachtig voorwoord over wilskracht, levenslust en individuele patiëntenbenadering en over het boeiende van het verleggen van grenzen in zijn beroep.
Melanie van 't Hof wil met dit boek niet uitdragen dat je puur op wilskracht en een eindeloos doorzettingsvermogen kanker kunt overleven. Zij had het grote geluk dat de kanker niet was uitgezaaid naar andere delen van haar lichaam. Daardoor kon en mocht zij uiteindelijk in België met goedkeuring van een welwillende artsengroep een levertransplantatie ondergaan met een afgekeurde lever. De gevolgen van die transplantatie heeft zij ook maar ternauwernood overleeft. Het verhaal leest daarom niet als een sprookje, maar als de harde werkelijkheid van een kankerpatiënt.
Fijn is dat de schrijfster om dit harde verhaal heen, ook het verhaal van haar leven vertelt. Zolang je niet bent overleden, leef je en dat heeft zij gedaan en ook dat verhaal lezen we hier. Dat maakt dit boek zeer de moeite waard om te lezen, voor iedereen die met deze ziekte te maken heeft, maar ook voor hen die dat gelukkig bespaard blijft.
ISBN 9789461537898 | Paperback | 274 pagina's | Uitgeverij Aspekt | november 2015
© Ria, 13 januari 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
