Paul Glaser

Toon alleen recensies op Leestafel van Paul Glaser in de categorie:
Paul Glaser op internet:

 

Dansen met de vijand Dansen met de vijand
Het oorlogsgeheim van tante Roosje


Met een mengeling van schrik en ongeloof staart Paul Glaser naar een grote, bruine koffer die in een vitrine staat uitgestald. In duidelijke letters staat zijn familienaam op de koffer geschreven. Kort voor zijn blik op de koffer viel, had Paul zich met tegenzin naar Auschwitz mee laten slepen. Eigenlijk wilde hij de plek waar zovelen zo vreselijk aan hun eind zijn gekomen niet zien. De plek waar ook een groot deel van zijn familie is gestorven. De koffer confronteert hem met een verleden waar hij lange tijd niet van op de hoogte was. Tijdens de onrustige nacht die volgt besluit hij het stilzwijgen te doorbreken. Zijn familiegeschiedenis zal verteld worden.

Paul groeide op in een katholiek gezin. Pas wanneer hij volwassen is, ontdekt hij dat zijn vader Joods is en een intens verdrietig oorlogsverleden met zich meedraagt. Zijn vader zwijgt en blijft de rest van zijn leven zwijgen. Het is zijn manier om de gruwelen van de oorlog achter zich te laten. Om door te kunnen gaan met leven. Paul zelf merkt dat de verborgen familiegeschiedenis een blokkade in zijn leven vormt. Alsof een deel van zijn identiteit in een schaduw is gehuld. De ouders van zijn vader leven niet meer maar is er nog wel een tante die al jaren in Zweden woont. Tante Roosje. Zij is degene die een tipje van de sluier oplicht. Na haar dood ontdekt Paul dat Roosje er een uitgebreid persoonlijk archief op nahield. Hij besluit Roosjes levensverhaal op te tekenen.

Roosje bracht een groot deel van haar kindertijd door in het Duitse plaatsje Kleef, waar haar vader een goede baan had. Het was kort na de Eerste Wereldoorlog en het gezin woonde in een chic hotel. In het hotel werden danslessen gegeven en al op vijfjarige leeftijd mocht Roosje meedansen. Dat haar liefde voor dans en muziek haar tijdens de Tweede Wereldoorlog op de been zouden houden, wist Roosje toen uiteraard nog niet. Ook wist ze niet dat de mysterieuze Lohengrin sage waar ze bij weg droomde, symbool voor haar eigen leven zou gaan staan. Net als de held uit het verhaal, zou ook zij haar ware naam verborgen moeten houden.

In de jaren die volgden, liepen de spanningen in Duitsland op. Ook al was Roosjes vader goed in zijn werk, zijn Joodse afkomst bleek voor zijn collega’s een steeds groter probleem te worden. Het gezin verhuisde naar Nijmegen waar Roosje een gelukkige tienertijd had. Na een hoogoplopende ruzie verliet Roosje haar ouderlijk huis waarna ze in Eindhoven met haar vriend Wim samen ging wonen. Twee jaar lang hadden Roosje en Wim het heerlijk samen maar toen kwam Wim om tijdens een vliegtuigongeluk. Roosje ging door een diep dal maar krabbelde op. Ze trouwde met dansschoolhouder Leo en ontwikkelde zich tot een gevierd danseres. Het huwelijk was slecht en Roosje zocht genegenheid bij haar minnaar Kees.  

Toen de oorlog uitbrak, mocht Roosje niet langer als danslerares werken. Roosje trok zich niks van het verbod aan. Ze was inmiddels van haar echtgenoot Leo gescheiden en woonde weer bij haar ouders. Op de grote zolder van het huis van haar ouders begon ze haar eigen dansschool. Het was een groot succes en dat kon Leo niet verkroppen. Hij verraadde haar en ook minnaar Kees deed een duit in het zakje. De mannen waar Roosje eens van hield, zorgden er hoogstpersoonlijk voor dat ze opgepakt werd. Ze belandde met haar ouders in Westerbork. Haar broer, de vader van Paul, zat ondergedoken.

Het verblijf in Westerbork vormde nog maar het begin van een gruwelijke tijd. Een tijd waarin Roosje haar ouders verloor en in meerdere concentratiekampen verbleef. Een tijd waarin ze door medische experimenten haar vruchtbaarheid verloor en haar charmes inzette om te overleven. Roosje danste voor de vijand. Danste mét de vijand en sliep zelfs met de vijand. Roosje deed wat ze doen moet om te overleven, ook al oordeelden mensen negatief over haar gedrag. Over haar tijd in de concentratiekampen wil ik niet te veel vertellen. Dat kan niet even snel in een recensie samengevat worden. Paul Glaser vertelt Roosjes verhaal met de grootst mogelijke openheid en vol respect. Lees dit boek zelf. Het verhaal van Roosje verdient het gelezen te worden. Neem ook een kijkje op de website www.tante-roosje.com.

Dansen met de vijand staat vol persoonlijke foto’s en gaat niet over dappere verzetshelden maar over het verraad van het Nederlandse volk. Tijdens maar ook na de oorlog. In dit verhaal zijn niet alle Nederlanders goed en niet alle Duitsers slecht. Het is een verhaal waarin misstanden van de Nederlandse regering aangekaart worden. Ook al is het verhaal van Roosje uniek, vele anderen hebben iets soortgelijks meegemaakt. Roosje heeft de oorlog overleefd maar de oorlog is nooit uit haar leven verdwenen.

Roosje Glaser wilde haar identiteit niet verliezen in een oorlog die haar al zoveel had afgenomen. Ze wilde zich mens blijven voelen. Kan iemand haar dat kwalijk nemen?


ISBN 9789023499329 | Paperback | 336 pagina's | Uitgeverij Cargo | maart 2016

© Annemarie, 26 maart 2016


Lees de reacties op het forum en/of reageer: