Doug Koktavy
Beezer & Boomer
Natuurlijk scheelt het dat ik zelf al zo’n veertig jaar een hond - altijd een labrador - in huis heb, maar het zou me niet verbazen als je helemaal geen hond ‘nodig’ hebt om te begrijpen welke lessen Doug Koktavy ons wil leren. Hij leerde ze van zijn honden, maar je kan ze net zo goed krijgen van mensen, of van dingen die je overkomen. Bij Doug waren het toevallig twee honden, omdat ze samen met hem een huishouden vormden. Aanvankelijk was er nog een vrouw, maar die verdween na de scheiding, al bleef ze een goede vriendin en komt ze ook regelmatig terug in het verhaal. Zij was in eerste instantie ook degene die er op stond dat er hond in huis kwam. Dat was Boomer, die later vertelde dat hij er op aangedrongen had dat ze ook Beezer in huis zouden nemen, zijn broeder, zijn maatje.
In het voorwoord vertelt de schrijver dat hij een commercieel advocaat is, en helemaal niets heeft met ‘zweverigheid’. Hij is al een eind in de veertig als zijn leven beheerst zal worden door de twee honden. Als enkele andere honden uit het nest aangetast blijken door een fatale nierziekte, laten ze Breezer en Boomer controleren. Helaas: Beezer heeft de ziekte al in een gevorderd stadium.
Wij mensen zijn geneigd om in deze situatie meer op ons verstand af te gaan dan op ons gevoel. De wetenschap vertelt ons hoe te handelen, we onderdrukken onze intuïtie. Maar wetenschap kan ook niet alles, zeker de geneeskunde niet. En hoe Doug zich ook verlaat op wetenschap, op de dierenartsen die hij raadpleegt – niet eentje, maar velen, in het hele land! – niemand is in staat Beezer te redden, ondanks alle medicijnen, behandelplannen, diëten.
Door zijn speurtocht naar een arts die het wondermiddel heeft, komt hij in aanraking met alternatieve genezers, met een hulpforum op internet, en met hondenfluisteraars: Mensen die zelfs via de telefoon kunnen begrijpen wat de honden willen vertellen. Zij fungeren als tolk tussen Doug en de honden. Voor een deel heeft het met geloven te maken, maar wat als er geen keuze is? Wat als het gedrag van je hond er op duidt dat je de juiste weg bewandelt? Dan is het niet zo moeilijk meer. Maar het is voor Doug niet over als Beezer eenmaal gestorven is: Boomer blijkt botkanker te hebben. Het proces herhaalt zich, en breidt zich uit met nieuwe lessen.
De voornaamste les is leren leven in het heden. Niet in het verleden: schuld voelen heeft geen zin, je verandert niets aan de situatie die er nu is, en je hebt immers in eer en geweten gehandeld met de kennis die je had. Niet in de toekomst: met je zorgen maken, met in angst leven voor de dag van morgen bereik je alleen maar dat je niet kunt genieten van de dag die je leeft. Dat is dan toch zonde van de tijd?
‘Voor ons ging het niet om kanker, maar om nog een dag over zijn buik aaien.’
Deze les lijkt mij een gezonde les voor iedereen. Het verhaal van Doug en zijn honden raakte me.
Het boek vertelt over een man met zijn twee honden, en misschien is zijn manier van omgaan met de ziektes en het behandelplan iets wat de nuchtere Nederlander soms wel ver vindt gaan, maar dan nog is het een indrukwekkend verhaal. Het wordt verlevendigd met foto’s van de drie personages. Ook staan er tekeningen in, natuurlijk van labradors. Mooie treffende schetsjes.
http://beezerandboomer.com/
ISBN 9789052102559 | Paperback | 320 pagina's | Tirion Uitgevers | oktober 2011
Tekeningen van Chris Smith Vertaald door Kim Steenbergen
© Marjo, 15 november 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
